Gezwicht, toch het nieuwkomersgedicht

Van Henkdicht mag ik 'niet alles weggeven', daar bedoelt hij mee dat er niet te vaak een gedicht uit een nieuwe bloemlezing op dit weblog mag verschijnen. Ik vermoed dat hij bang is dat potentiële lezers dan de bundel Hondstrouw niet meer kopen. Wauweldewoef, daar ben ik het staartensterk niet mee eens. Het werkt volgens mij juist andersom! Maar nu is Henk dan toch gezwicht. Er kwamen Henk en mij op de andere nieuwe bundel, Poeslief, al verschillende spontane en jubelende reacties ter ore. Vooral over het gedicht Timoesh van Abdel Hafid Bouzidi. Daarom toch hier en nu, uit Hondstrouw het gedicht van mijn grote vriend Abdel. Geniet er van!


Habiba Diva in Doppio

De salon is leeg. Gure wind doet een mens
niet verlangen naar verkwikkende ijsjes.

Iedereen en van alles komt verwaaid voorbij lopen.
Weinigen komen binnen om ijs of espresso te kopen.

Een stuk wafel wordt door ’n doffe duif gesloopt.
Zijn snavel gewit: in smeltend slagroom gedoopt.

Dan, elegant in de entree: streeldier Diva, machtig!
Niet voor ’n bacio bianco, maar voor mij zo jachtig.

Gisteren nog in Bergell’s kanstanjewoud Soglio.
En na de nachttrein metéén door naar Doppio.

©Abdel Hafid Bouzidi

Share

Jaaaa POESLIEF is er.... en HONDSTROUW ook!

Henkdicht was vandaag heel blij: de pakjesbrengmeneer leverde vandaag een doosje af. Ik zag aan Henkdicht meteen dat het van een hem bekende verstuurder kwam. Ik had allang geroken wat er in dat doosje zat, het dampte nog van de verse inkt en geurde naar pas gesneden papier. En ja hoor, daar ging de deksel open en tilde Henk een paar stapeltjes bundels op tafel. Glunderend keek hij er naar. Dat kwam me bekend voor. Weer een nieuw boek af! Maar nu, wat zelden voorkomt, niet één nieuwe bloemlezing, maar twéé! Wauwelwoeferdewafblaf: Poeslief en Hondstrouw. De ene met allemaal echte viervoetergedichten, over mij en mijn hondenfamilies. Nou ja, niet altijd over mij, maar heel soms wel. Eigenlijk vaker over andere honden. Logisch, want ik zou niet bij elke dichter kunnen wonen. Bovendien hebben verschillende dichters verschillende smaken, dus andere rassen. Voor de hondnodige variatie, zeg maar.
Die andere bloemlezing, want zo heet een boekwerkje waarvoor allerlei gedichten van de meest uiteenlopende dichters geplukt zijn, gaat over... viervoetertjes. Let wel, ik heb het woordje verkleind hé. Viervoetertjes zoals mijn buurpoes Flip, of woonarkgezel Gizmo die nog altijd bij Storm woont. Ja, sinds kort wonen ze op een ark. We zien elkaar niet minder hoor, andersom is het: we zien elkaar geregeld langer achter elkaar. Dan blijft Storm logeren! Wauw, dit was even terzijde.
Terug naar Henks nieuwe bloemlezingen. Iets verklappen? In Hondstrouw staat een nieuw gedicht over mij. Nee, niet van Marianne Jonker, Arend te Gussinklo of Henkzelf. Wel van een nieuwe dichter, met wie ik al een tijdje goed bevriend ben (en de Henken ook, de ene wat inniger dan de ander).
Wil je het lezen? Nou, dan moet je toch de Hondstrouwbundel kopen, want hier komt een ander gedicht uit Poeslief te staan.
Wauwelwatte? Dat was je al van plan? Oooh, braaf van je.
En nu iets serieuzer, want hier komt het gedicht:

In memoriam


Grote God
wil ons poesje genadigd zijn
wiens as hier verstrooid is
bij de violen waar hij altijd lag

Maak
dat hij een jong vosje wordt
in een bos
waar ze geen vossen mogen schieten
en maak verder
dat hij ons vergeeft
de euthanasie die wij hem gunden

©Kees Winkler