Mereltje

Mereltje, mereltje, wordt gauw een groot meiske of kereltje

In onze besloten tuin scharrel je met je zusjes of broertjes

Je zingt nog niet, roept je ouders met bescheiden rumoertjes

Totdat ze weer eten brengen: wormpjes zaadjes fruitvereltje

Zwitserkaart van Kee

Den Haag, 25 . 5 . '09

Ach kleine schat, wat een prachtig beeld: die sok! Dat daar een been van jou in zit met een vlekje (?), vergeet je gewoon als je kijkt naar hoe jij kijkt. Als je een mensen-meisje was geweest, had je vast en zeker op 't podium gestaan: cabaret of drama.

Dag Woppie, zeg tegen de mannen dat je naar 't Lago Maggiore wil, om te kuren!

Knuffel van Kee alle 3.

Verdriet

Verdriet, bij Els en Hans die Floris zo hartelijk en warm een nieuw thuis schonken toen zijn tweebenerbazinnetje terminaal ziek was. Verdriet, omdat Floris niet door de operatie heen is gekomen. Er zat zoveel zieks binnenin hem. Dat ontdekte de Dierendokter vanochtend. Dat maakt ook mij en de Henken verdrietig. Floris was nog zo levenslustig en zag er echt nog top uit!

Wij allemaal hoopten dat hij beter zou worden, beter, om nog een aantal jaren hier te mogen zijn.

Dat ging dus niet.... Floris is nu bij zijn dierbare vriendin, in de hemel, in het paradijs, in Arcadië, of hoe je die andere wereld aan de overkant ook wilt noemen.

Dank je wel Floris, dat we jou weliswaar kort maar lang genoeg om lief te hebben, hebben mogen leren kennen. Wij vergeten je nooit! Lieve tweebeners Els en Hans, jullie zijn tweebeners met het hart op de goede plaats. Dank voor alles wat jullie deden voor Floris. Heel veel sterkte gewenst, een grote warme knufff, Diva

Grote lieve Floris, morgen een heeel voorspoedige operatie gewenst!

Piano, piano met een sok

Een tijdje is het voor mij wat activiteiten betreft piano piano. Vrijdag met een Henk naar betermaaktweebener in de Haagse Javastraat geweest. Aan mijn ene voorbeen zit een kaal plekje. Eerlijk gezegd heb ik het zelf door er vaak aan te likken iets kaler gemaakt dan het eerst was. Ja, wat zou jij doen wanneer je jeuk hebt, of een irritant gevoel op arm of been? Het is niet duidelijk hoe ik aan dat plekje daro kom. Misschien gebeten door insect, of, dat hebben vierbeners wel vaker, een likplekje, of, en dat kan ook nog: het komt van 'binnenuit'. Tja, dat moet dus helen. Ik krijg tijdelijk een soort harde snoepies, daar mag ik niet op kauwen. Een Henk gooit ze ver in mijn keel zodat ik ze heel doorslik. En kijk, er zit een oude sok met kleefband om het been met likplek. Eerst was het een sjieke leerachtig zwarte vierbenerssok, maar bij het lopen zakte die iets af waardoor ik makkelijk bij de likplek kon komen. O prettig dacht ik, ging dan ergens liggen waar de Henken niet waren. Maar ja, ze zochten me steeds weer op. Het lukte me zelfs die speciale sok van mijn been af te krijgen! Nu draag ik een lange Henksok totdat het plekje weer geheeld is. Gelukkig gaat ie af als we naar buiten gaan, wandelen of naar het strand (naast de fiets rennen mag voorlopig niet). Bij het spelen denk ik niet aan dat plekje, eenmaal terug in huis is het uit met de lol en gaan sok en kleefband meteen weer om mijn linkerbeen. Nou dag hoor, nu ben je weer helemaal op de hoogte!

Diva Poem VIII – hengstje b’Ebybel is geboren

In mei leggen de meeste vogels een ei.
Maar Merrie Belle doet dat niet, haar
Veulen laat ze in haar buik volgroeien,
Zodat ’n veulenbekje niet met eierschaal
Hoeft te stoeien. De natuur heeft bedacht
Hoe komt hij gemakkelijk bij moeders spe-
Nen, heel eenvoudig: na een half uur staat
Hij al op eigen benen. En dokter Michael,
Kon hij er ‘bij zijn’ regelen? Vermoedde
Hij de komst doordat Belle ging kegelen?
Ouders Belle en Ziesto, jullie doen de
Wereld wél, met het geschenk b'Ebybel!

Moet dat nou? Ja, dat moet

Er zijn lezers/bezoekers van mijn log die zich afvragen of dat wel moet: af en toe een bericht over misdaden en wantoestanden in de wereld. Het bericht van gisteren is niet geplaatst om te shockeren, al zal dat het wel bij veel tweevoeters doen. Het is ook om te huilen wanneer dergelijke berichten je bereiken. Toch blijft een Henk dit geregeld doen, hij dwingt je niet om te lezen of de vaak daarbij behorende filmpjes te bekijken. Hoe naar het ook is, de filmpjes of fotoos illustreren het bericht. Niet in de laatste plaats om te laten zien wat er werkelijk aan de hand is. Het maakt je wel woedend of machteloos, edoch, helemaal machteloos ben je niet altijd. Een protestbrief- of mail ondertekenen heeft zin; soms heeft het het effect dat iets daardoor stopt, en een andere keer weten de boosdoeners c.q. verantwoordelijken dat heel de wereld dit ziet of heeft gezien. Misschien denken ze een volgende keer (meer) na. Ten slotte: liever een druppel op een gloeiende plaat dan helemaal geen geluid!

Iets anders. Bojoura. Dat is de naam van een mooie Haagse(!) zangeres met een prachtige stem. In de jaren zestig en zeventig scoorde ze grote hits. Een Henk moest vandaag aan haar denken omdat er weer pioenrozen zijn. Bojoura betekent pioenroos. Zulke vrolijke bloemen, als ze helemaal geopend zijn dan hoor je vanzelf een liedje in je hoofd. Ontvang je een boeket of koop je ze zelf, denk er dan aan: goed schuin afsnijden, bladeren deels verwijderen want die mogen niet in het water staan, en dan in een vaas met heet water zetten. Heb geduld met diep gesloten knoppen, nagenoeg altijd komen ze uit. Mooi hé?

Bakermat van de beschaving: Egypte is honderdduizenden varkens aan het vermoorden

PERSBERICHT VAN VARKENS IN NOOD

Egypte maakt zich te schande door gruwelijke ruiming varkens

Egypte heeft zich niet laten afschrikken door wereldwijd protest tegen de voorgenomen slacht van honderdduizenden varkens. Het Noord-Afrikaanse land is begonnen met het ruimen van de dieren en doet dat op gruwelijke wijze. Videobeelden van de Egyptische krant Almasry Alyoum laten zien hoe varkens massaal in vrachtwagens worden geladen en elkaar vertrappen. Met ijzeren staven worden de dieren doodgeslagen, alvorens de karkassen in massagraven worden gestort. De Egyptische regering hoopt met het ruimen van de varkens het H1N1-virus buiten de deur te houden. Experts zijn het er over eens dat het virus alleen van mens op mens wordt overgedragen. Het doden van de varkens is daarom niet alleen een gruwelijke, maar ook volkomen zinloze daad. Egypte heeft een bedroevende reputatie wat betreft zijn slachterijen en de omgang met dieren, stelt Hans Baaij, directeur van Stichting Varkens in Nood. Deze beelden passen in het plaatje van misschien wel het meest dieronvriendelijke land ter wereld. Gelukkig zijn er ook in Egypte mensen die het opnemen voor de dieren, zoals de journalisten die het beeldmateriaal hebben gemaakt. Stichting Varkens in Nood heeft onlangs protest aangetekend bij de ambassade van Egypte in Den Haag. De organisatie roept iedereen op om dat voorbeeld te volgen. Via de website van Stichting Varkens in Nood kan een petitie worden ondertekend en direct worden verzonden aan de ambassade.

Leuke tweede vakantieweek gewenst Floris!

Floris is al een week met zijn tweebenervrienden aan het vakantie vieren, ergens op de onvolprezen Veluwe. Ze hebben me afgelopen week een paar foto's gestuurd. Deze is van hem bij de voortent van het mobiel huisje. Makkelijk hé, om je eigen kleed, water- en eetbak en ook allerlei speelgoed mee te kunnen nemen. Vind je een vakantievierplek niet meer leuk of ben je benieuwd naar een andere omgeving, dan pak je alles in en gaan de bazen rijden totdat ze een andere mooie plaats hebben gevonden. Natuurlijk altijd in een omgeving waar het lekker wandelen is, het liefst met bossen, grasvelden, beekjes en open plekken in het bos (dat noem je een loo!). Kanjer Floris, ik en de Henken wensen jou en je baasjes een heerlijke tweede week toe.

Wauweldeblafferwow voor jou en toedeloe voor de tweebeners!

Vandaag: de dag tegen homofobie

Deze roos is voor elk meisje, elke jongen, elke man en elke vrouw, die zijn of haar geaardheid moet verstoppen of verloochenen. Om discriminatie van hen te verminderen is het vandaag de jaarlijkse dag tegen homofobie. Nee, ik wist niet dat dat bestond, zo'n dag. Niet gek hoor, want wij viervoeters en andere dieren kennen geen angst voor homosexualiteit. Dat bestaat al zo lang als wijzelf bestaan. Het lijkt me sterk dat dat bij tweebeners anders is. Toch hebben veel tweebeners moeite met soortgenoten die homoseksueel zijn. Zijn, en niet worden: je zou in deze beschaafde (...) mensenwereld wel gek zijn om anders te worden dan dat je bent. Onbekendheid, weerstand, vooroordelen, intolerantie, tja en er is nog wel meer op te noemen waarom mensen, want zo heten tweevoeters, andere mensen die niet zo zijn of doen als zijzelf veel lelijks toewensen en misgunnen. Vaak met een geloofsboek in de hand. Daarom is het in de hele wereld vandaag de dag tegen homofobie. Ook in Rusland, waar gisteren een demonstratie van mensen die homo zijn of voor hen opkomen, door de politie werd tegengehouden. In datzelfde Rusland mocht op dezelfde dag wel een anti-homo demonstratie doorgaan... In 1 op de 3 landen van de wereld is homosexualiteit verboden. Verboden? Hoe bestaat het om iemand te verbieden wie hij of zij is? Er zijn naast Iran nog 6 of 8 landen waar op homosexualiteit de doodstraf staat. Daar kan ik met mijn huskyverstand niet bij. Laat iedereen toch met rust! Laat iedereen zijn die hij of zij wil zijn.

Ik ben blij dat ik met mijn Henken in Nederland woon.

Fonte Vittoria bij de Sacro Monte dell'Addolorata

Vanaf Casa Coronino is het een leuke wandeling naar de kerk Sacro Monte, kruisweg en Fonte Vittoria beneden ons. Via deze route gaan we ook als we naar de watervalspeelplaats willen. Loop je verder, dan kom je bij de bron Vittoria. Het water proeft een beetje naar bloed en te lang gekookte eieren die daarna twee maanden zijn blijven liggen. Vind ik niet zo lekker. Het fonteintje bij de bron en de kleine muren er omheen zijn okerkleurig, dat komt door het soort water. Haalt een tweebener een paar vingers over de zijkanten of bodem van het fonteintje, dan blijft er een laagje geelbruinige goedje achter. Dat weten tweebeners, dat gebruiken ze ook. Als verf. Allerlei namen staan er op de muurtjes en soms een datum. Of een hart, ik denk dat tweebeners in vakanties of op dagtochtjes vaak verliefd doen of opnieuw worden. Dat laten ze dan zien op een muurtje bij de bron. Er staan zóveel namen, een Henk heeft er heel veel gelezen en was na de tijd van een nachtrondje wandelen nog niet klaar. Ook Dalai's naam staat er ergens tussen. En, kijk goed op de donkere steen op de foto, mijn naam nu ook.

Op de andere foto zie je een hooggelegen kapelletje, daar ben ik vorig jaar eens met een Henk en Holtense Marcel geweest. Een paar weken terug lag er nog sneeuw op de toppen, ook op de dag dat we Brissago verlieten. Vanuit de tuin van Casa Coronino zie je dit allemaal rechts van het huis. Rechts, dat is de oogkant boven de arm waarmee de grootste groep tweebeners het meeste doen. Behalve mijn Henken, die zijn allebei linkshandig. Dit is te complex voor vierbeners, wij doen van alles met vier benen (ik ben Diva, dus zeg geen 'poten').

Met dit Ticinobericht sluit ik mijn vakantiefragmentenweek af!

Rateldier

Het geluid kende ik al, maar nog niet eerder was het zo dichtbij als pas geleden in de tuin van Coronino. Het zou een groot insect kunnen zijn, met vleugeldingen die propellers heten. Die propellers maken samen met de motor een lawaai. Ik word altijd een beetje opgewonden als zo'n mechanisch rateldier ergens in de bergen vliegt en dichterbij komt. Zou hij mij en de Henken komen ophalen, komt hij iemand brengen? Dat zou kunnen want er hangt vaak een kabel en misschien een zweefladdertje aan de romp. Daarlangs zou je naar boven kunnen klimmen of iemand komt naar beneden en haalt je op. Dat lijkt me wel wauwelwoef kicken; dan geniet ik nog meer uitzicht over de bergen en dalen!

Vandaag, die dag, was het een werkrateldier. Hij bracht en haalde iets naar twee verschillende plekken op de berg. Wat? Dat kon ik niet zien. Misschien bouwmaterialen, of een groot gevuld net met huisraad voor iemand die hoog op de berg gaat wonen daar waar geen verhuisauto kan komen, of boomstammen... In ieder geval geen grote schepzak om water uit het meer te halen zoals vorig jaar bij een bosbrand aan onze bergkant. Dat kon ik wel zien. Een koe, levend of dood, was het eveneens niet. Ja, koeien vervoeren ze ook, bungelend in een soort tuig. Een koei valt ook weleens van de berg in een ravijn, of verdwaalt en weet de (klauter)route niet meer terug. Dan komt het rateldier haar redden. Goed hé?

Nachtdieren rond Casa Coronino

Als de middag over is en de avond over de bergen komt, dan verandert alles van vorm en kleur. Zijn er geen zware wolken voor de nachtlucht, dan zie je de silhouetten van de bergketens heel goed. De huizen beneden langs het water lossen op in het donker, maar daarvoor in de plaats verschijnen honderden lichtjes. Die lichten staan nooit stil. In de vakantietuin zijn de hagedissen verdwenen, ze hebben zich verstopt. De vogels zijn stil geworden, maar bijna altijd is er wel 1 vogel die nog luidkeels aan het fluiten is. Dat noemen de Henken een serenade of nocturne: muziek voor de avond en nacht. Voordat het helemaal donker is, vliegen er heel snel wendbare diertjes rond het huis en verder. Ik dacht eerst aan nachtzwaluwen, maar ze schijnen vleermuizen te heten. Dicht bij de tuin, onder de tuinmuur of naast het huis aan de kant bij de buitendouche, komen gemzen en misschien herten eten. Daar mag ik niet naar toe. Want ook 's avonds was mijn reflecterend tuigje verbonden aan een lange lijn. Niet erg hoor, ik kon nog steeds bij de Henken komen, of op het muurtje gaan liggen.

Op reis

Nee, we gaan vandaag niet op reis, maar tussen mijn vakantieberichten t/m zaterdag moet Henkdicht even leuk nieuws kwijt. Vanochtend vroeg, ik lag nog heerlijk te slapen en Henk stond in de badkamer, ging de bel. Henk gauw de badjas aan en rende naar beneden. Daarbij raakte hij een Ellenetsje dat bij de trap hing. Met veel kabaal viel het in de gang uit elkaar. Lijstje helemaar kadoek, maar vreemd genoeg was het glas nog heel! Henk opende de deur en daar stond een postbesteller met een doosje. Spannend, bijna altijd zijn het doosjes die van zijn uitgever afkomstig zijn. Zou het... de nieuwe bloemlezing wezen? Nee, op zijn vroegst zou deze volgende week van de drukker afkomen. Maar toch! Henks' eerste bloemlezing met (reis)gedichten in pocketvorm was er, in de Rainbow pockets reeks. Joepie! Dat vieren we zo dadelijk met een extra lang bezoek aan het strand. Enne, zie, glas hoeft niet altijd te breken om geluk te ontvangen.

Mijn vriendje Mattheis

De Frans-Deens-Hollandse krullebol Mattheis kwam ook met zijn ouders een paar dagen op bezoek in Brissago. We hadden elkaar al eens eerder gezien, toen was hij nog kleiner. Of hij mij herkende dat weet ik niet, maar ik hem wel; hetzelfde tweebenertjesgeurtje en bekende peutergeluidjes die bij hem horen. Tijdens het eten ging ik altijd dicht bij hem in de buurt zitten, soms gaf hij me iets van zijn eten uit zijn kleine knuistje. Hij reikte me in de terrastuin stokken aan, en wilde aan de laagwaterkant van rivier de Maggia net als ik doorlopen in het ijs- en ijskoude water. Maar daar stak zijn vader een stokje voor. We zijn echte vriendjes, dat zie je wel op de foto hé?

Waar je lekker ligt

Op het gras liggen is lekker, op een deken of kleed ook, boven op bed liggen (het liefst ter hoogte van een dik kussen), in een mand, op een leistenen muurtje met uitzicht over bergen en meer is ook heel aangenaam, maar in een luie zomerstoel doezelen is vandaag (d.w.z. 5 mei) het meest aantrekkelijk, vooral als deze in een geheime tuin in Ticino staat!

De Lacerta muralis

De Lacerta muralis? Ja, de Lacerta muralis: dat is de Latijnse naam voor de muurhagedis. Zodra de zon boven Brissago ging schijnen en de stenen warm werden, kwamen ze te voorschijn. Het zijn koudbloedige diertjes, die graag een zonnebad nemen om op te warmen waardoor ze nog sneller kunnen rennen en klauteren. De zon is dus eigenlijk een accu voor ze. In de vakantietuin heb ik er veel naar liggen kijken. Het gebeurde vaak dat er twee hagedissen een spelletje deden, net als ik wel deed met Filou: heel hard achter elkaar aan rennen. Dat spelletje had bij de muurhagedisjes ook soms een andere reden, want er moeten natuurlijk weer nieuwe hagedisjes bij komen. Roofvogels en slangen zijn hun grootste vijanden, ook komt er onder de hagedissen wel kannibalisme voor... Het is niet zo netjes van me, maar eerlijk is eerlijk, ik kon het niet altijd laten om aan de kant te blijven zitten. Dan sprong ik opeens op en wilde meedoen, maar altijd was de hagedis sneller of verdween in een opening in de stenen gestapelde muur of rende watervlug tegen de huismuur op. Eén keertje, toen ik met de Henken net het huis had verlaten om naar watervalpartij te gaan, zag ik plots vlak voor me op ooghoogte een hagedis op een zijmuurtje. Met mijn lippen kon ik hem nét te pakken krijgen. Dit zagen de Henken meteen. Boos jonge! Ze deden direct mijn mond open en hoepla daar rende de hagedis hard weg. Ik had 'm dus niet verwond en blijkbaar was hij niet eens zo heel erg geschrokken want zijn staart had hij niet los gelaten.

Filou

Tien dagen was hij bij me aan het logeren, ook wel meteen bij de Henken, maar het was echt mijn vakantielogé: Filou uit Zürich. Met wandelen wilde hij ook altijd voorop lopen, dat vond een Henk die achter andere Henk en mij liep wel eens een probleem. Tuurlijk hoorde Filou wel een stem met vermaningen, daar trok hij zich niet veel van aan. De Henk die Filou aan de lijn hield gaf hem dan aan de Henk die met mij wandelde. Slim van hem, pret voor ons want dan liepen we weer samen. Op weg naar ergens waar we konden rennen en in rivier of watervalpoel donderjagen. 'Thuis', dat was in Casa Coronino in Brissago Porta, sliepen we samen, lagen samen op de divan, speelden in de tuin (vaak met stokken), en 's nachts deelden we ook de slaapkamer. Maar daar vertel ik verder niets over!

Weer thuis

Bon giorno! We, de Henken en ik dus, zijn weer terug uit ons Zwitserleven. Heb je me gemist? En plaatjes? Vanaf vandaag tot volgende week zaterdag zal een Henk elke dag een kijkfoto plaatsen, goed?

Ik denk dat hij er iedere keer iets bij zal schrijven. Avontuurfragmenten of iets leuks of opvallends. Bijvoorbeeld dat de Henken gisterenavond op weg naar de nachttrein opeens ontdekten dat het station in Basel geen perron 13 heeft. Ach, tweebeners en getallen, cijfers doen mij niet veel. Ciao, dat mag vandaag nog:buitenlands groeten, want het is de finale van onze voorjaarsvakantie. Basta!

Jaloerse teven

Soms meen ik wel eens uit een tweebenersmond iets te horen over iemand dat lijkt op `wat een jaloerse teef is dat zeg!` Volgens mij gaat het dan om iemand van hetzelfde soort. Maar viervoeters kunnen er ook wat van hoor. Zondag werd mijn labradorvriendje Filou uit Zuerich weer opgehaald. Het baasje had ook Missy bij zich, een heel grote dog met oren net zo lang als twee aan elkaar genaaide waslapjes. Missy is een beetje jaloers op mij, ze houdt me in de gaten als ik met Filou speel of dicht bij haar baasje in de buurt kom. Vlak voor hun vertrek snauwde ze naar me, wacht effe, dacht ik. Wat krijgen we nou? Voordat ze verder lelijk kon doen hing ik aan een groot oor van haar. Ja kom nou, ergens is een grens. Hoe klein ik ook voor haar ben, ik laat niet met me sollen hoor.
Nu ben ik weer alleen met de Henken, ga vandaag naar grote waterpartij bij waterval om te spelen. Ik overtref mezelf wel eens, ga dan met enorme boomstronk aan de haal.
Vrijdag gaan we voorgoed de berg af, ten minste, wat de lente 2009 betreft. Met nachttrein reizen we dan terug naar Loosduinen. Benieuwd hoe alles daaro is.
Ciao!

Salute!

Grote terrastuin, lang in de avond buiten, Filou (cocoladebruine labrador) de hele week bij me, water, wandelen, spelen en vakantieviervoeters om me heen. Wauwelwaffedewaffelwoef! Dit noemen tweebeners vakantie. Ja, toppie hoor! Ciao, Diva en de Henken