Hieperdeflapperwaaistaart!!!

Vandaag ben ik 5 geworden! En Storm is mijn eregast!

Storm logeert weer bij me

Nou... onderhand kan ik wel zeggen dat Storm bijna wekelijks wel 1 of 2 nachten komt slapen. Overdag hebben we samen dan veel lol. In het weekeinde gaan we dan met de Henken de bus in richting Monstersedijk, en doen we dat niet, dan fietst een Henk met ons. Nee, niet samen hoor, dat lukt hem niet. Daarvoor komt hij twee handen en armen te kort. Dus omstebeurten, en dan blijven we ook omstebeurt bij de andere Henk. Daarna rusten we wat uit, in onze heuse huskystoelen bij voorkeur!

Share
|

Heel af en toe

Vast wel gemerkt, er verschijnen de laatste tijd heel weinig nieuwe berichten. Dat zal door omstandigheden voorlopig nog even zo blijven. Maar heel soms zal een Henk wel een foto van me plaatsen. Want alles onderweg naar mijn vijfde verjaardag gaat goed hoor. Ook met vriendje Storm. Kijk, hier speel ik op de Monstersedijk. Ver weg in de sloot zie je, kijk goed en vergroot: Storm. Hij is een echte waterhusky!

In het Knuttelpark

Wist je nog niet hé? Dat dicht bij huis een park is dat zo heet. We komen er ook niet vaak, net als andere dieren met gewoontes hebben we onze min of meer vaste bezoekplaatsen. Het Knuttelpark ligt aan de overkant van de Oude Haagweg, langs een fietspad. Er komen dus niet direct automobielen voorbij, behalve die hele langzame, zonder overkapping. Met bijna altijd een bejaard persoon achter het dashboard. Maar goed, het Knuttelpark dus. Wij gingen er vrijdagochtend heen. Het had flink gesneeuwd, waar kan ik dan het dichtste bij huis riemloos lopen? Nee, niet Ockenburgh of dat andere landgoed Meer en Bosch, maar het Knuttelpark. Daar komen veel honden. Alleen... deze vrijdagochtend niet. Wat gek. Er lag toch sneeuw? Dan zorgt toch bijna elke viervoeter dat hij naar buiten komt? Opeens hoorde ik aan de andere kant van houten bruggetje enkele spelende beesten. Daar moest ik dus heen, en hard, en achter mij aan Henkdichter. Wauweldewafwoef, wat een lol hadden we, klein, groot, alles door elkaar heen! Rollebollen, opstuivend sneeuw en een lieve tweebenervrouw die foto's maakte. Dit is er eentje van. Goed gelukt hoor Ellen de Graaf, want ik zorg meestal dat ik een andere kant opkijk zodra iemand een plaatjesapparaat tevoorschijn haalt. Wat een plezier maakten we hé, en ja, ik zag wel dat dat de tweebeners weer vrolijk maakte. Tot een volgende keer!

Share
|

Swarovski

Swarovski? Ja, Swarovski. Dat is een nieuw avontuur van mij, nou euh... niet alleen voor mij, ook voor de Henken. Afgelopen zondag was ik samen met Storm en de Henken op het strand. Zoals vaker verdwenen Storm en ik in de duinen, jagen achter lekkere geuren en konijnen die zich goed weten te verstoppen onder prikkelheggen. Toen ik terugwilde omdat het begon te schemeren, had Storm daar nog geen zin in. We gingen uit elkaar, hij naar ergens wat ik niet wist, ik terug naar het strand en mijn mannetjes. Urenlang bleef Storm weg. Spannend. Dat had hij nog niet eerder in zijn uppie gedaan. Roepen, fluiten, kijken, turen en wachten wachten... Hij kwam niet terug. Uiteindelijk was hij weer terecht: tweebeners die bij een hondenspeelveldje wonen hadden hem gezien en naar binnen gehaald.
Dit wilde ik hem vandaag niet nadoen. Toch had ik zin om een beetje avontuur in de Henken hun dag te brengen.
Vlak voor het omkeren op het strand, ook nu tegen schemertijd, peerde ik 'm. Kriskras rende ik door de duinen, heuveltjes op en af, langs en onderdoor duindoorns, en soms over een schraal bultje sneeuw. Tijd bestond voor mij niet.
Maar wat gek, bij het teruggaan naar de Henken, zag, hoorde en rook ik ze niet. Waar waren ze gebleven?
Nou, dan maar naar de bushaltes op het Deltaplein. Neuh, daar ook niet. Misschien achter die bus aan de overkant, of in de bus die net vertrekt?
Er kwam een mevrouw naar me toe. Vertrouwde uitstraling, warme stem op huskygolflengte. Of ik wilde komen. Jawel hoor. Ze bracht me naar twee mensen in een sjieke zaak met veel, heel veel, kristal. Petit Baccara-Swarovski Kijkduin heet het. Leuke lui joh! Heel lief tegen mij. Ik was ook wel een beetje perplex: wat moest ik hier? Hoe zouden de Henken me vinden, zouden ze me wel zoeken, zouden ze me wel vinden?

Tuuuurlijk. Dankzij een praatapparaatje dat een Henk bij zich had, dankzij meubelzaakmevrouw, Amivedi en politie Haaglanden, wisten ze mij te traceren bij de schatten van de Swarovskizaak op de winkelpromenade van Kijkduin. Morgen gaan we ze als dank een reuzekluif brengen, of iets met veel chocolade, dat lusten tweebeners liever, toch?

Share
|

Sneeuwstrand

Gisteravond voelde ik het al. Het sneeuwde buiten! Ik was bij Storm op bezoek, Storm woont tegenwoordig samen met zijn baasjes Marty en Bas in een ark. Woonboot of waterflat zeggen tweebeners ook wel tegen zo'n drijvend huis. We hoefden helemaal niet naar buiten te kijken, we keken elkander aan, wauwelden op hetzelfde moment: voel jij het ook aan het puntje van je staart? Wauweldewoef, het kon niet missen: de hemel liet vriespluisjes los! Yep! Sneeuw noemt men dat ook wel.
Het duurde even voordat we met z'n allen naar buiten gingen. We werden winters dol, wilden het liefst onze riemen doorbijten om over de ongerepte trambaan te rennen. Helemaal toen Bas en Henk steeds weer sneeuw bij elkaar schraapten, er een witte poederbal van maakten en naar elkaar gooiden. Ook soms naar ons, ook soms naar Marty, die niets terug kon doen omdat ze ons beiden vasthield. Pech voor haar (-:
Toch banjerden we al springend en happen door de sneeuw. Maar vanwege automobielen die toevallig ook daar moesten zijn waar wij gingen, werden we niet ontlijnd.

Dat was zonet wel anders. Echt feest! Met Mart en Henk gingen we in de auto naar Kijkduin. Zooo, de scherpe kouwind joeg meteen over onze vachten. Heerlijk! We wisten niet hoe hard we samen het duinpad op en neer moesten rennen om daarna het strand op te gaan. Er lag niet echt veel sneeuw, het meeste had de wind al naar de duinen gejaagd. Toch was er de felle kou en lag er nog genoeg wit om steeds in te happen. Daarna renden we heel ver en hard richting Duindorpstrand, gingen er tussen scherpe draden door de duinen in. En ja ja, daar had de sneeuw zich in vele kuilen opgehoopt. We konden daar rollen en graven in de hogere sneeuw. Geloof me, niemand zag het, maar we hadden zo'n lol!

Share
|

Ook zee

Vandaag en morgen ben ik er nog, samen met mijn Henken: Bergen aan Zee. Slapen en eten doe ik in het bijzondere duinhuis Noviomagum, spelen, rennen en graven op het heel dichtbije strand. Zó dichtbij, dat ik er in een halve minuut kan zijn als ik hard ren. Er komen best veel tweebeners op het strand, maar helaas... weinig viervoeters. En om volledig te zijn, maar heel soms een heel leuke die niet arrogant is of enkel met zijn baasje wil spelen. Ja dat valt iets tegen, toch, de golven, de vogels die ik de lucht in jaag, het zand waar lekker in te graven is, en de Henken: het is voldoende voor mij.
Thuis wacht altijd een bak nietzout water en een luie stoel met kleed, een heuse Diva waardig.

En al is de vrijdag begonnen, ik ga eerst de hele nacht slapen, ochtendstrandwandelen met een Henk en dan komt wauweldewaffelwoef vriendinnetje Luna op bezoek. Reken maar dat we dan samen het allerleukst spelend hondenstel op het strand zullen zijn!

Share
|