Via emails kwamen bij een Henk verontrustende berichten binnen. Bekenden en sympathisanten meenden dat die Henk en ik van de berg af niet naar Loosduinen terugkeerden maar doorreisden naar Italië. Italië, het Vaticaan? Mij te druk en, ondanks dat ook ik een schepsel God ben mag ik niet eens een Godshuis naar binnen. Ezels en ossen ook niet? Er was zelfs iemand bij die vreeste dat Henk met het Vaticaan wilde doen wat (vermoedelijk) Marinus van der Lubbe meer dan een halve eeuw geleden deed met het Duitse Rijksdaggebouw: in brand steken. Volgens historici deed hij dit omdat Hitler in 1933 Rijkskanselier van Duitsland was geworden. Wees gerust, zo wil mijn Henk de geschiedenis niet in.
Wij zijn gewoon braaf naar huis gegaan. Ik nog met dikke pakken sneeuw in gedachten, Henk met een beetje griep in zijn botten. Raar gezegd: 'in de botten', het is toch in het nagenoeg vachtloze lijf?
Enfin we gaan de kersverse draden in dit jonge jaar oppakken. Met enthousiasme en winterse energie. Jij toch ook?
O ja, op de Wengenfoto sta ik met Mona. De Berner Sennenviervoeter van de tweebeners die beneden ons boeren. Mona en ik zagen elkaar bijna elke dag. Duurde het weerzien haar te lang, dan ging ze voor de deur van 'ons' chalet zitten wachten. Staartenvolstuifsneeuwtof hé?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten