Es geht ein zug...

Ja, bijna! Een Henk is de tuin aan het sproeien, de andere Henk loopt heen en weer trap op en af om zijn koffer in te pakken. Wacht, hij haalt er zelfs weer papierwerk uit? Waarschijnlijk is ie anders te zwaar. En ik? Ik lig op het balkon, geborsteld en al. Straks naar Brissago Porta. Woeferdeblafferwaf! Misschien dat ik daarginds af en toe een berichtje kan plaatsen, zonder foto's omdat geen Henk een laptop meeneemt. Oi wat heb ik zin in vakantie, wandelen, spelen en lekker languit op het gras in de tuin liggen.

Grote knuf van mij en van de Henken Zwitsergroeten, woef hoor, Diva

Gaat dat ook mee?

O

p

d

e

t

r

a

p

zie ik een heel dikke spiraal liggen, daarnaast een opgerold koord. Dat ruikt nieuw. Wat is dat? Ik heb iets van praten tussen de Henken gehoord. Ja, deze twee dingen gaan ook de koffer in, mee naar de tuin ver boven het Lago Maggiore. Zal dat voor mij zijn? Gaan ze echt die spiraal in de grond boren, koord eraan vast en daaraan ik? Hoezo? Bang dat ik wegloop? Achter de gemzen aan die 's avonds dichtbij komen? Of zijn ze bang dat ik weer de wijngaard boven 'ons' huis in duik? Ik weet nog precies hoe ze ruiken, de Brissagokippen en -konijnen.

Mmwauh, ik merk het wel. Die spiraal heb ik al goed bekeken, met een tikkie slimmigheid en kracht kan ik 'm waarschijnlijk binnen tien seconden al uitgraven. Dan moeten beide Henken wel allebei binnen zijn. Ik zie ze al naar buiten komen, een blad met eten en drinken bij zich. Eenmaal aan tafel kijken ze mijn kant uit en dan... heeee! Diva is 'm gepeerd! Je zou hun snuiten dan moeten zien!

Nu ga ik 'n klein tukkie doen, zonet heel lang en woest gespeeld met malamut (zie afbeelding: verre familie van me) die op het strand was.

Fidelio groeit en groeit

Vandaag heeft een Henk het Nijlgansje Fidelio weer gezien, samen met zijn ouders. Hij vindt het leuk om een tijdje naar hem te kijken, hoe hij druk is met gras eten, zijn veertjes 'invetten' en ondertussen toch alert blijven op wat er om hem heen aan het gebeuren is. Toen Henk op een bankje ging zitten om enkele foto's te maken, kwam hij snel naar hem toegelopen, Fidelio's ouders in draf achter hem aan. Nee, Henk had geen brood bij zich. En mij ook niet, ik vind dat wel jammer. Maar nu ga ik met beide Henken hard fietsend naar het strand. Woefelewauweledag!

Even stil, vandaag sterfdag van Henk's moeder E.B. van Zuiden-Veenhuizen

Onderweg
van Loolaan Apeldoorn naar crematorium Dieren


‘Weet jij waarom
het zo mistig is?’
‘Dan kunnen de engelen ongezien
de gestorvene ophalen.’

Uit de nevel rijst een wegwijzer:
Kinderparadijs.

In het kanaal dobbert ’n leeg bootje.

We zijn er bijna.

Goede reis Sappho!

Zijn het voor mij en de Henken nu nog zeven nachten slapen voordat we met de trein richting Lago Maggiore gaan, maatje Sappho vertrekt morgen met zijn beide tweevoeterbaasjes. Niet 1 week, geen 2 weken maar wel tien weken gaan ze vakantie vieren. Ze rijden samen met hun uitklapbaar huisje richting Spanje en Portugal. En misschien zijn er nog wel meer landen waar ze genieten van al het mooie maar natuurlijk het meest van de natuur. Als ik me in Sappho verplaats is dat toch het leukste. Wandelingen maken in heel nieuwe gebieden met andere geuren, landschappen en niet te vergeten vakantievriendjes voor een dag of langer. Ja, en dan nog water, beekjes, plassen, kolken, riviertjes, meren en misschien zelfs een oneindige zee. Zal je me af en toe bij je wensen Sappho? Ik en de Henken wensen jou en je Holtense lievelingen prachtige reizen en veel heel veel plezier. Wafferdeblafferwafwoef en keer in juli veilig en gelukkig terug.

De nieuwe Assepoester: Susan Boyle

Momenteel is het een grote hit op YouTube, de vrouw die met hoon in Britain's got talent onlangs werd ontvangen. Zij trok zich er weinig van aan. Publiek en jury werd binnen een minuut door haar ingepakt en draaiden als een kolossaal blad aan de lenteboom. Kijk en luister zelf!

Dit is een sneeuwbal

Bij de reacties kunnen geen foto's worden opgenomen, maar Merel (en ieder ander die de bloeiende sneeuwbal nog niet kent): dit is de sneeuwbal. Mmmm om aan te ruiken maar niet om mee te gooien bij het spelen met viervoeters of tweevoetersneeuwbalgevecht!

Sneeuwbal & verlangens

De sneeuwbal in de achtertuin bloeit, de struik met witte bolvormige bloemen die weer uit allemaal kleine bloempjes bestaan geurt al weldadig. Hoe ik dat weet? Nou gewoon, omdat ik ook vaak aan bloemen ruik. Van andere viervoeters weet ik dat niet, maar Dalai mijn voorganger deed dit ook. Ze sprong zelfs op bloemenbakken in Basel om aan de tulpen te ruiken. En bij een verkoophuis met allemaal bloemen steek ik net als zij altijd deed, mijn neus graag in de vele boeketten. Nu staan bij ons in huis op tafel een vaas met uitbundige roodgele papegaaitulpen en een glazen vaasje, waarin edelweissbloempjes staan gegraveerd, staat vol met rose, lila en witte lathyrussen. Wat een aaizachte geuren! Ja, daar geniet ook ik van hoor.

Van de Henken heb ik begrepen dat we over twaalf nachten in Brissago boven het Lago Maggiore zijn. Woeferdewauwelwaf! Wat fijn. Veertien dagen en nachten altijd met z'n drieën samen. Wandelen, spelen, en overal in de buurt bloeiende blauwe regens, camelia's, palmen en rododendrons. Ik let het meest op hun geuren, de Henken op de bloemen zelf: met hoeveel ze wel niet zijn en hoe mooi ze er uitzien. Natuurlijk komen er ook tweebenervriendjes en viervoetervriendjes op bezoek. De vakantie begint met een tweebenervriend uit Zürich die altijd samen is met zijn honden Filou en Missy. Leuk hé, daar heb ik vorig jaar, mijn eerste keer in Ticino al mee gespeeld. Op de foto liggen ze uit te rusten.

Maar voordat wij gaan treinen, vertrekt Sappho voor een veelvoud van weken naar Portugal en omliggende landen. Samen met zijn Holtense tweebeners, en achter hun automobiel rijdt een uitklapbaar huisje mee. Je bent een bofkontje Sapp! Woefeldewaffelwauw, ja, een klein beetje jaloers ben ik wel, maar dat is niet erg hé?

Over het hoofd gezien

Het is De Week Van De Poëzie. Een goede aanleiding om hier een gedicht uit 1972 van Alexander Pola (pseudoniem van Abraham Polak, 1914-1992) te plaatsen dat door Henkdicht over het hoofd is gezien bij het samenstellen van Woef, tjielp, knor.

Bio-industrie

Wij zijn geen boeren meer, wij zijn industriëlen

Wij hebben het dus reuze ver gebracht

Het heet geen fokken meer, het heet ook niet meer telen

Wij produceren fabriekmatig voor de slacht

Kalfsvlees staat op slappe poten

Bloedarmoedig in de stal

Waar het daglicht nooit zal dagen

Tot we 't in de wagen dragen

Die die levende rollade
Naar het slachthuis rijden zal...

In zo'n Dachau voor de kippen
In zo'n Buchenwald voor 't vee
Doen wij bio-industriëlen
Net als men daar destijds dee
Maar wij kwellen er slechts dieren
En verdienen dus geen straf
Ook al zijn dan de methodes
Bij de beesten af
Maar dat moet je maar vergeten
Smakelijk eten.

Wij fabriceren kippevlees in batterijen
Ze leggen, maar ze worden knettergek
Wij máken varkensvlees voor al uw smulpartijen
In een te nauwe kooi... ze komen nooit van plek
Biggen worden kannibalen
Vreten elkaars staarten op
Tja... had Noach kunnen weten
Hoe wij kwellen om te eten
Had hij liever 't vee vergeten
Dan het in zijn ark gestopt.

In zo'n Dachau voor de kippen
In zo'n Buchenwald voor 't vee
Doen wij bio-industriëlen
Net als men daar destijds dee
Maar we kwellen er slechts dieren
En verdienen dus geen straf
Ook al zijn dan de methodes
Bij de beesten af
Maar dat moet je maar vergeten
Smakelijk eten.

Uit: Schrijfkramp, Fontein, Baarn 1984

Was het maar een 1 aprilgrap

Een moment dacht ik aan een 1 april grap, maar een serieus persbericht schudde me wakker: Piep! heeft de 50.000 begunstigers niet gehaald. Ze krijgen dit jaar dus nog geen zendtijd. Wat jammer en wat vreemd: honderdduizenden tweebeners roepen ach en wee bij dierenleed en/of misstanden. Maar van de 16,5 miljoen Nederlandinwoners -en dat zijn heel wat meer nullen dan die vier achter de vijftigduizend- heeft blijkbaar nog niet een half procent (...) een paar euro's over om Piep! in de ether te krijgen. Toch weer de ver van mijn bed show? Voor werkelijk dierminnend nee, dierrespecterend NL een pijnlijk gemiste kans. Maar net zo dapper als Fidelio Nijlgans rondstapt bij het Beethovenplantsoen, zo doelbewust zal Piep! doorgaan.