Swarovski? Ja, Swarovski. Dat is een nieuw avontuur van mij, nou euh... niet alleen voor mij, ook voor de Henken. Afgelopen zondag was ik samen met Storm en de Henken op het strand. Zoals vaker verdwenen Storm en ik in de duinen, jagen achter lekkere geuren en konijnen die zich goed weten te verstoppen onder prikkelheggen. Toen ik terugwilde omdat het begon te schemeren, had Storm daar nog geen zin in. We gingen uit elkaar, hij naar ergens wat ik niet wist, ik terug naar het strand en mijn mannetjes. Urenlang bleef Storm weg. Spannend. Dat had hij nog niet eerder in zijn uppie gedaan. Roepen, fluiten, kijken, turen en wachten wachten... Hij kwam niet terug. Uiteindelijk was hij weer terecht: tweebeners die bij een hondenspeelveldje wonen hadden hem gezien en naar binnen gehaald.
Dit wilde ik hem vandaag niet nadoen. Toch had ik zin om een beetje avontuur in de Henken hun dag te brengen.
Vlak voor het omkeren op het strand, ook nu tegen schemertijd, peerde ik 'm. Kriskras rende ik door de duinen, heuveltjes op en af, langs en onderdoor duindoorns, en soms over een schraal bultje sneeuw. Tijd bestond voor mij niet.
Maar wat gek, bij het teruggaan naar de Henken, zag, hoorde en rook ik ze niet. Waar waren ze gebleven?
Nou, dan maar naar de bushaltes op het Deltaplein. Neuh, daar ook niet. Misschien achter die bus aan de overkant, of in de bus die net vertrekt?
Er kwam een mevrouw naar me toe. Vertrouwde uitstraling, warme stem op huskygolflengte. Of ik wilde komen. Jawel hoor. Ze bracht me naar twee mensen in een sjieke zaak met veel, heel veel, kristal.
Petit Baccara-Swarovski Kijkduin heet het. Leuke lui joh! Heel lief tegen mij. Ik was ook wel een beetje perplex: wat moest ik hier? Hoe zouden de Henken me vinden, zouden ze me wel zoeken, zouden ze me wel vinden?
Tuuuurlijk. Dankzij een praatapparaatje dat een Henk bij zich had, dankzij meubelzaakmevrouw, Amivedi en politie Haaglanden, wisten ze mij te traceren bij de schatten van de Swarovskizaak op de winkelpromenade van Kijkduin. Morgen gaan we ze als dank een reuzekluif brengen, of iets met veel chocolade, dat lusten tweebeners liever, toch?
5 opmerkingen:
Woeoeoef Diva wat spannend allemaal!En zo leer jij steeds meer mensen kennen daar en je bent al zo bekend! Echt een Diva en wat spannend ook voor Henk 2x in 1 week zelfs. Die mensen verdienen echt een Swarovski sterretje. En Henk zal jou altijd vinden al ben je nog zo ver. Maar blijf toch maar bij hem in de buurt, veel renplezier, Sappho
Heey Sapph! Dit was niet zo wijs van me. ik had eigenlijk gewoon op de stoep moeten gaan zitten en wachten. Want nu mag ik voorlopig niet meer loslopen op het strand. De Henken vrezen dat ik misschien wel weer een volgende keer naar de drukke bussenstraat toega. Dat is te link. Ik meen begrepen te hebben dat Henk nu gaat uitzoeken waar hij de Monsterbus moet uitstappen om bij omheinde duindijk te komen. Ik merk het wel!
Kwispels, Diva
Hoi Diva,
Vreselijk zeg voor jullie drieën dat je de Henken niet meer terug kon vinden. Gelukkig is het goed afgelopen. Dat je voorlopig niet los kan is helemaal niet zo erg hoor. Onze Duitse Staande Thomas (bij jouw Henken wel bekend) kon ook niet los vanwege angst en in paniek weglopen, toch was hij een zeer gelukkige hond.
Veel goede gedachten en liefs van Hans en Els
Lieve Hans en Els,
Reken maar dat de Henken me over Thomas verteld hebben hoor. Thomas... dé grote lieveling van mijn voorganger Hellah. Zoiets als Storm en ik, toch?
Nee, rennen over het strand zit er (voorlopig) niet meer in. Mijn energie zal ik nu wel kwijtraken aan het rennen naast de fiets.
Knuf en kwispels, extra knuf voor de net nog jarige Els, Diva
Diva wat ben je toch een lekker onschuldig dier,jij hebt er geen weet van hoe de Henken zich gevoeld hebben,maar gelukkig is alles toch nog weer goed gekomen,komt natuurlijk ook dat zo'n dame als jij niet alleen op de straat hoort,gelukkig dat er van die 2 beners zijn die zich dan om jou bekommeren,dikke knuffel van Knuffeltinus.
Een reactie posten