Piano, piano met een sok

Een tijdje is het voor mij wat activiteiten betreft piano piano. Vrijdag met een Henk naar betermaaktweebener in de Haagse Javastraat geweest. Aan mijn ene voorbeen zit een kaal plekje. Eerlijk gezegd heb ik het zelf door er vaak aan te likken iets kaler gemaakt dan het eerst was. Ja, wat zou jij doen wanneer je jeuk hebt, of een irritant gevoel op arm of been? Het is niet duidelijk hoe ik aan dat plekje daro kom. Misschien gebeten door insect, of, dat hebben vierbeners wel vaker, een likplekje, of, en dat kan ook nog: het komt van 'binnenuit'. Tja, dat moet dus helen. Ik krijg tijdelijk een soort harde snoepies, daar mag ik niet op kauwen. Een Henk gooit ze ver in mijn keel zodat ik ze heel doorslik. En kijk, er zit een oude sok met kleefband om het been met likplek. Eerst was het een sjieke leerachtig zwarte vierbenerssok, maar bij het lopen zakte die iets af waardoor ik makkelijk bij de likplek kon komen. O prettig dacht ik, ging dan ergens liggen waar de Henken niet waren. Maar ja, ze zochten me steeds weer op. Het lukte me zelfs die speciale sok van mijn been af te krijgen! Nu draag ik een lange Henksok totdat het plekje weer geheeld is. Gelukkig gaat ie af als we naar buiten gaan, wandelen of naar het strand (naast de fiets rennen mag voorlopig niet). Bij het spelen denk ik niet aan dat plekje, eenmaal terug in huis is het uit met de lol en gaan sok en kleefband meteen weer om mijn linkerbeen. Nou dag hoor, nu ben je weer helemaal op de hoogte!