Vanmiddag overal op de thuisplek van de Nijlganzen gekeken. Over het water, langs de waterkanten en zelfs op de warme verenrug van moeder gans. In de hoop dat nijlgansjes net als knobbelzwanen en futen ook wel rust en veiligheid zoekt tussen de veren. Maar nee, het werd duidelijk, één gansje is verdwenen.
De ouders scharrelden dichtbij de stoeprand. Beide kleintjes deden net zo hard mee met in gras snavelen en hapjes nemen van wat eetbaar is. Moet je toch zien, hoe dapper eentje naast vadergans meestapt, het beentje heel hoog! De ander ging iets meer zijn eigen gang, al bleef hij wel op pa en ma letten. En andersom gebeurde dat ook. Hee geverderde immigranten, missen jullie de nijlpaarden niet?
3 opmerkingen:
Woeffff Diva, eindelijk weer je blog gelezen wat veel! en oh wat een dotje dat kleine ding ik hoop echt dat ze het redden. Goed van tweebener Henk om zijn kiekding mee te nemen kunnen we mee genieten.
Veel wafs van Sappho en Jet
Ha Sappho, leuk weer s van je te horen. Hoe staat het met Deventer en de verhuizing van Marcel? Heel benieuwd.
Bij jullie nog geen nieuwe kuikentjes gezien? Is maar goed ook, want het blijft voorlopig naremensenweer waarin je nog geen hond naar buiten zou sturen, laat staan jonge kuikens! Kwispels en wauwels van Diva voor jou en Jet
Wat kwetsbaar, en dat nu met de slechte weersvoorspellingen... Blijven jullie ons op de hoogte houden Diva en Henk? Een aai van Merel
Een reactie posten