Victor en Victoria, de veel te vroeg geboren Nijlgansjes, ze zijn er gelukkig nog. Ze overleven de dag- en nachtkou, zitten waarschijnlijk 's nachts op moeders poten onder de vleugels. Veilig, van de grond af en uit de snijdende vrieswind. Wij zijn er geruster op, want nu ze de eerste levensdagen zijn doorgekomen, zal het de komende waaidagen en bibbernachten waarschijnlijk ook lukken. Onbevreesd liepen ze tussen hun ouders over de stoep en door het gras aan de waterkant. De Henk die al eerder dicht bij ze kwam, mocht van papa en mama nijlgans tamelijk dichtbij komen. Ze gingen niet sissen en namen evenmin een dreigende houding aan. Dat schijnt papa nijlgans vorige week wel gedaan te hebben. Hij vloog op een oud vrouwtje af, zijn sterke vleugelslag brak een arm van haar. Dat schreef de krant. Je begrijpt dat ik sowieso van Henk op afstand moet blijven. Of ik ben er eventjes niet bij, of hij maakt mijn riem vast aan leuning van tramhalte. Safe dus!
De foto's die hij maakte zijn niet heel scherp, maar ja, het was al aan het schemeren. Zie je, ze zijn al groter gegroeid!
2 opmerkingen:
Woef Diva, wat goed dat ze er nog zijn! Verleden jaar waren er 7 jonkies en elke dag was het er 1 minder. 2 bleven er over, roofdieren hè gelukkig hebben ze Victor en Victoria niet gezien. Leuke namen trouwens veel woefs Sappho
Wat goed dat Victor en Vigtoria nog leven zeg en dat gaat vast helemaal goed komen met ze,het weer wordt zachter en ze worden ook steeds groter en sterker en als je naar hun moeder kijkt dan weet je wel dat ze kracht in de vleugels hebben als je er een mep mee krijgt,maar goed dat de Henken bezorgd zijn om jou Diva want jij ziet dat gevaar niet,leuk hé dat Henk er wel dicht bij mag komen.Ik vind de namen ook zo leuk bedacht!knuf van Knuffeltinus.
Een reactie posten