Kom maar niet van dat dak af!

Er lopen twee nieuwe mannen in het huis. Mannen die ik nog niet kende. Ze zijn heel braaf tegen mij, aaien en kroelen me als ze koffie drinken met Henk. Het zijn werkmannen. Ze bespraken een en ander met Henk, die meteen na het koffie drinken de hele trapkast ging uitpakken. Even later bleek dat ze daar moesten zijn. Ik zag ze bezig met een dikke kabel waar iets doorheen loopt wat schokken kan geven. Daarna liepen ze weer naar boven. In het strijkkamertje stond het tuimelraam open. Ze moesten klimmen om op het dak te komen. Waarom? Ze zijn bezig met grote dingen waar donker glas op zit, en, een zelfde soort draad waar iets onzichtbaars doorheen gaat.
Ik spitste mijn oren, hoorde toen iets over zonnepanelen. Zonnepanelen? Vangen die schokdingen op? Mmwah, dat zal wel.
Toen ik weer beneden kwam en uit het raam keek, zag ik een paar eenden op het schuurdak. Alweer! Gister- en eergistergisteren ook al. Maar waarom? Misschien omdat het bij de sloot te druk is met het eendenliefdesleven en wat daar zoal bij komt kijken. Op het dak is het natuurlijk rustiger. Kom er maar niet van af eenden, want ik ben in een baldadige bui. En zonnepaneelmannen, kom maar wel van het dak af. Want dan zijn jullie denk ik klaar met die grote dingen en kan ik met Storm naar de dijk!