Hot spot

Ja, dat is ook de titel van een film van Dennis Hopper. Dat is heel iets anders dan mijn aandoening die zo heet. Een Henk ontdekte zaterdagmiddag een wond op mijn rug, tenminste, dat dacht hij. Andere Henk kwam er bij en ze keken er naar, daarbij mijn haren wat wegduwend. Ze merkten toen dat dit voor mij niet prettig was, dat ik last van die plek had, pijn. Pijn en jeuk.

Als de drommel ging Henk met mij naar de andere kant van de Residentie naar een betermaaktweebener. Hij ging het ook eens bekijken. Het was helemaal geen wond! Het was pus die dwars door de huid naar buiten kwam, als gevolg van overgevoeligheid voor vlooienbeet. Best wel akelig hoor. De betermaakmeneer gaf me een grote prik en aan Henk een envelopje met geneesdingetjes. Antibiotica heet zoiets. Omdat ik vandaag, een nacht en een dag later, nog steeds niet wat opgewekter keek, belde Henk met bevriende betermaakmeneer. Vlak daarna kreeg ik weer iets in mijn mond gestopt dat ik moest doorslikken. Mij best, daar doe ik niet moeilijk over. Na een tijdje merkte ik dat de pijn iets minder werd. O wat fijn. Maar de hot spot maakt me ook moe en lusteloos. Zou Henk daarom me af en toe meenemen de tuin in en met water besproeien? 't Zal vast een reden hebben, maar leuk is het allerminst.

Met de post komen soms kaarten waaraan berggeuren kleven, jaaa ik heb zin om naar de Alpen te gaan. Ik droom daar zelfs over, soms denk ik dat de bergen me roepen. Volgens mij maken de Henken plannen, ik hoop dat de hot spot snel weg is zodat ik superfit ben wanneer we echt met de nachttrein naar de koninginneberg gaan. Nu ga ik weer slapen. Veel slapen maakt je sneller beter, zeggen tweebeners. Daar ga ik voor!