De Henken gingen eens met mij toen we op bezoek waren bij een trouwe vriend in Gex (Frankrijk), naar een tuin waar een roedel husky's verbleef. Ze waren heel nieuwsgierig hoe of ik op mijn familie zou reageren. Ik heb ze toen teleurgesteld. Niet de husky's boeiden mij, maar een ezel die bij hen in de grote tuin liep. Daar moest ik aan terugdenken toen we op zonnige Texeldag gingen fietsen en uitkwamen bij een veld waar vijf ezels stonden te eten. Hun tweevoetervriend, de schrijver en dichter Theun de Winter, had ze net een partij smakelijke hooi gegeven. Met de Zussendagzusjes en oudste zwager mochten Henk en ik naar de ezels. De tweebeners interesseerden de ezels niet zoveel, maar toen ze mij zagen kwamen ze allemaal tegelijk naar me toe. Oei, dat vond ik echt gezegd niet zo prettig. Ze zijn groot hoor, en net als paarden kunnen ze bij schrik of boosheid flink trappen. Dat waren ze vast niet van plan, maar ik dacht daar wel eventjens aan. In mum van tijd stonden ze om me heen, wegwezen, dat wilde ik onmiddellijk. Henk begreep me wel, maar hij werkte niet meteen mee omdat er in de buurt van dat draad was met geheimzinnige eigenschappen. 'Welnee,' sprak Theun, 'er staat geen stroom op'. Stroom? Wat is dat? Dat heeft toch met water te maken?
Theun was zo braaf om de draden bij het hek weg te halen. Ik kon er door, mocht in zijn auto zitten en toekijken hoe ze door mijn tweebenervrienden werden geaaid en achter de grote oren (langer dan de mijne!) gekroeld.
Wat een mooie vacht heeft Steffi (staat rechts vooraan) hé? Links op de voorgrond staat Chris, hij probeerde mij uit te dagen!
Ik hoorde daar ook dat Henk nog een naam heeft: anthologieter... zo wordt hij genoemd door de Multifunctionele Ezelvereniging Texel i.a. (in amore). Iedereen die deze vereniging steunt bij het stimuleren van de Ezelkunst en -cultuur, en de Ezelkudde op Texel, krijgt een bijzondere naam.
Daar ga ik nu niet verder over uitweiden (leuk woord is dat hé?), ga gewoon eens op bezoek bij deze Ezelsite.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten