zondag 22 november 2009

Een mandarijn is een voetbal


Mag het als algemeen bekend worden beschouwd? Dat ik heel handig mandarijnen kan pellen en eten? Op YouTube staan niet voor niets twee korte filmpjes met mij in de hoofdrol. Ik ga voordat ik een mandarijn eet er eerst een tijdje mee spelen. Volgens vrienden die iets van sport afweten lijkt mijn mandarijnspel op het soleren van een goeie voetballer. Geen kunst, hoor ik iemand zeggen, maar weet wel dat ook ik slechts twee benen gebruik, enkel mijn voorpoten. Heel snel en slim beweeg ik 'n oranje eetballetje alle kanten op, zet er mijn poot soms bovenop om 'm een andere kant uit te laten rollen, geef er met hooguit drie tenen een tikkie tegenaan en hoeplastaartwoefelekee: tussen twee boekenkastpoten door rolt ie tegen de wand. Zeg maar gerust: goal! Hoe ik er op kom om dat hier nu te typen? Door Jimi. Jimi is een vriendje van me uit Sweet Lake City, Zugersee en voor de Hollanders: Zoetermeer. Hij was vorig weekeinde samen met tweebenige roedelfamilie op bezoek in Bergen aan Zee. Hij voetbalt. Bij een plaatselijke club. Zijn favoriete club is Feyenoord. Dat hoef je niet te vragen, dat zie je aan zijn hoofd. Kop, zeggen ze bij viervoeters. Daarop draagt hij dag en nacht een Feyenoordmuts. Trots op zijn kluppie, en wellicht ook om het misverstand en gedis te voorkomen dat hij een Ado-Den Haagsupporter is. Kom zeg.

1 opmerking:

Sappho zei

Woeef. Nou spannend zeg nog langer wachten. Maar dit is ook een mooi koppie hoor. Wafse Sappho.