Boris

Twee viervoeters van verschillende afkomst, ras noemen tweebeners dat, die met elkaar de liefde hebben bedreven waaruit jonkies voortkomen, zijn vaak erg leuke honden. Dit geldt eigenlijk ook voor tweebeners uit niet hetzelfde werelddeel (al bestaan er gestoorde tweebeners in de politiek die dit het liefste zouden verbieden). Een viervoeter met een moeder en vader van verschillend soort, is niet alleen vaak wauweldewoefel leuk, ze zijn meestal ook sterker van lijf en leden. Dat komt omdat er geen tweebener aan te pas is gekomen die heeft uitgemaakt wanneer en met wie een hondenbeest vrijt. Zodra tweebeners dit uitmaken, dan komt het voor dat ze een teef misbruiken als pupfabriek. Dat heeft dan nogal eens gevolgen voor organen of botten. Botten zijn dus beenderen, ik bedoel dus geen slagersbot.
Boris, die ik af en toe op het strand tegenkom, is zo'n mengeling. Zijn vader of moeder was een husky en de ander -zou ik zeggen- een rottweiler. Hij is beremooi! Bijna helemaal zwart is hij, met twee heel lichtblauwe Dalai-ogen, daarboven een bruin vlekje: net zoals ik heb maar bij mij zijn ze wit. Eén van de schoonheidsidealen zouden tweebeners zeggen, net zoiets als een moedervlek op mensenwang. Het zal wel. Feit blijft dat Boris een mooi lekker ding is!