Gisteren was onze laatste vakantiedag. Een Henk, rara welke (!), had 's avonds zijn koffer al ingepakt. De ander begon 's nachts pas met een beetje verzamelen van eigen dingen, allerlei schrijfspullen terug in een platte doos, en stempel plakband postzegels: zeg maar bureaudingen, in een reisschrijfdoosje. Schilderijtjes van Hellah en Dalai van de muur, ook de engel die al meer dan tien jaar meereist, en de volgende ochtend pas de kleren en slaapmiddelen (dat zijn geen medicamenten maar grote lakens) bij elkaar gezocht en om mee terug te nemen. Al snel na mijn ochtendstrandbezoek kwam Abdel ons ophalen om naar huis te rijden in een ruime auto. Mijn kleedje op de achterbank, daarnaast een Henk en voila, daar gingen we.
Ik keek voor het instappen nog één keer naar de hemel boven de zee. Zag ik daar het windzeil van mijn zeilvriendje langs de lucht jagen? Dezelfde als die op de foto staat? Ik weet het niet, ook ik kan niet dwars door de duinen heen kijken... Had ik het mogen bepalen, dan waren we gewoon even gaan kijken. Het huis waar we wonen blijft toch wel wachten, toch? Dat strandzeilen is staartendol kicken! Als er veel waai is dan duwt de wind de strandparachute waaraan een kustskelter vastzit gigahard vooruit. Op de foto zie je de parachute niet, die bleef heel hoog in de lucht wachten totdat ie verder mocht. Maar met hem en deze kustskelter ben ik een keer heeeel hard mee wezen rennen. Ja, ik kon hem bijhouden! Daar is wel een foto van, maar daar zijn we niet op te zien omdat we zó hard gingen, dat we al uit zicht verdwenen waren voordat een foto ons inhaalde.
3 opmerkingen:
Woef Diva, wat zal dat mooi zijn geweest dat harde rennen van jou! Ik doe dat ook op maisveld (is nu gemaaid) achter vogels aan.Nou daar kunnen onze tweebeners niet tegen op hè? Veel woefs en wafs van Sappho.
dat is pas een moeilijk mensenwoord: k u s t s k e l t e r; je zou erbijna van over je hondentyppootjes struikelen...
ik vind wel dat die ene Henk daar een gedicht over moet schrijven hoor
@ Sappho: ja goed van ons hé, we hebben niet voor niets vier ipv twee benen!
@ Wilma: je hebt totaal gelijk, lastig woord. De Henk die dit voor mij typt moet het woord hardop lezen zodra het er staat, want soms komt een letter te vroeg of te laat voor de ander te staan. Misschien komt dit woord inderdaad eens terug in een versje van Henkdicht. Staartzwaaigroeten, Diva
Een reactie posten