Liefde breekt wet

Ja, zo is dit het beste te omschrijven: niet nood maar liefde breekt wet. Zou Henk geen blogs plaatsen tot 10 mei, nu moet hij wel.
Ik ben knetterverliefd. Met verliefd zijn is er altijd een ander in het spel, anders is er van liefde geen sprake. En die ander... is eigenlijk nóg meer verliefder dan ik ben. Of dat bestaat weet ik niet, maar zo voelt het. Die ander, voor ons heet hij Zeno (Valentino), stond soms zomaar opeens bij ons in de tuin. Hij had mij natuurlijk al vanaf begin van ons verblijf in Casa Coronino op de berg bij Brissago opgemerkt. Lag ik buiten, dan speelden we onmiddellijk, zat ik binnen (vanwege de regenbuien), dan deed een Henk de deur open en konden we naar hartelust stoeien. Al vanaf de eerste keer voelde het alsof we elkaar allang kenden.
Ja, dat hebben verliefde tweebeners ook wel, maar die gaan daar iets geremder mee om. Althans, meestal.
Toen vrienden van ons uit Gex -bij Genéve- op bezoek waren met twee vrolijke en soms lawaaiige jongentjes, bleef Zeno weg. Oh, een eendagsvlieg dacht ik. Bij tweebeners heet dat one-night-stand.
Maar... vanochtend na de wandeling, ja hoor. Daar was hij weer.
Staartenroedelknufenpootjehakennogantoe! Wat waren we allebei blij. Na een flink robbbertje donderjagen moest ik naar binnen om te eten. Voorheen vertrok Zeno dan naar ergens wat ik niet weet. Nu bleef hij om het huis dralen, dan weer rennend, dan turend door het raam of kop tegen de glazen deur. Ja, precies aan de andere kant lag ik. Na nog enige speelpartijtjes ging ik met de Henken wandelen. Op de terugweg, en ik had dat wel verwacht want zijn onmiskenbare onweerstaanbare opwindende geur had ik onderweg al eens geroken, kwam hij plots ergens tevoorschijn! Volgde hij ons soms?
Vanaf nu wel. Door en door nat was hij.
'Thuis' legde een Henk op het droge terras een kleedje voor hem. Ach wat rilde hij.
Hij durfde nu ook de Henken te vertrouwen. Ze werden vriendschappelijk.
Omdat hij niet naar huis terugging, mocht hij binnenkomen. Al was het maar om een hondenlongontsteking te voorkomen. Hij zijn zin, ik mijn zin. Ziezo, we zijn bij elkander!!! Er is geprobeerd hem weg te sturen, maar kom zeg: wel eens zwaar verliefd geweest? Dan zet je alles op het spel. Liever meegenomen door een waterstroom dan wegkwijnen door het missen. Zeno mag vannacht blijven slapen. En morgen? Dan moeten Zeno en ik wat nieuws bedenken met echte hondenlisten. Want mooie bruine Zeno met mocca-ijskleurige snuit en pootjes die direct na zijn geboorte in de melk hebben gestaan, wil ik niet kwijt. Ik vrees dat de Henken dat nog niet helemaal door hebben. Wel te rusten, knuf, Diva