Christenhond

Koppige, schurftige Christenhond!

Ik? Welnee. Eindelijk geen lelijke uitdrukking over een dier. Dat is opvallend, want in de meeste spreekwoorden en gezegdes komen dieren als metafoor er bekaaid vanaf. Maar wat de blaf dan wel?

Al twee eeuwen terug werd Christenhond gebruikt als minachtende benaming voor een Christen, een tweebener dus. Ook in deze tijd komt dat nog wel eens voor; iemand uitmaken voor Christenhond. De columnist Theodor Holman schreef enkele jaren terug in het Parool dat " (.....) iedere christenhond een misdadiger is." Nou nou nou Theo! Dat ben ik niet met je eens. Wel is een Henk van mij op zijn hoede wanneer iemand zich boven het volk wil 'verheffen' en zegt: wij Christenen. Wat 'wij Christenen'? Zijn dat betere tweebeners dan de anders gelovigen en de rest: brandhout en heidenen? Dat dit niet zo is voel je toch meteen wel met je natte neus aan? Al staat in de Talmoed, ehh.. in de Koran... eh, in de bijbel dat je je naaste lief moet hebben? Evenlief, en liever (maar dat zeg ik) nog iets liever dan jezelf?

Maar, als dat niet uitkomt? Nou?

Zo las een Henk zaterdag j.l. in papieren ritseldagding Trouw een ingezonden brief van ene Jeroen Langelaar uit Boskoop. In drukletters liet hij weten dat hij een standpunt van het CDJA, dat zijn jonge Christenen van een politieke partij die veel legbatterijtweebeners en bioindustrietweebeners als aanhangers mogen koesteren, toejuicht. Waar ging het over? Oh, gewoon een soort van verworven 'wij Christenen'recht waardoor sommige tweebeners haat, minachting en ongelijke behandeling menen te kunnen vergoeilijken. Dus: tweebeners met bepaalde karakters of levenskeuzes mag je uitsluiten van het een en ander. Hier geloven die gelovigen dat zij voor God mogen spelen. Alla, maar God oordeelt toch en niet de tweebener? Dat zou kaalstaartig van de blaffe zijn. Mis. Een beetje dom hoor, maatje, jouw instinct had moeten zeggen dat je de recente schrijverij van Harry van der Molen en Geert Meijering in het Nederlands Dagblad had moeten lezen. Ja, niet alle tweebeners met eenzelfde overtuiging hebben dezelfde rechten. Henk, ga maar met me naar de duinen, goddelijk in de wind rennen. Want je zou van het artikel van de jeugdheeftdetoekomst jonge Christenen wellicht denken: zo armtierig ridicuul, daar blaft geen oprechte viervoeter naar!

Hallo herfst!

Haren. Vele handen vol, genoeg om er een aardig lapje vilt van te maken. Tot nu toe gebeurde dat niet. Wél zijn er schilderijen, heel misschien ook al sieraden, allemaal gemaakt door Ellen van Toor, waarin een plukje van mij is verwerkt. De afgelopen weken heeft een Henk zóveel haren van mijn zomervacht geborsteld, zodat ik gerust kan zeggen dat ik ben begonnen aan mijn herfsttooi. Mijn kleuren zijn iets veranderd, lichter, allemaal nieuw haar, daar komt geen verfje of spoeling aan te pas.

Ik juich de herfst toe. De dagen blijven koeler en worden richting eindjaar kouder. Tweebeners overdrijven meteen de kalenderaanduiding; in straattreinen heb ik al tweebeners gezien met dikke kunstvachten aan. Vaak met stroken geroofd dierenhuid rond bedekdingen die ze over hun kop trekken. Poedeltjestriest, waft Sappho tegen mij! Die Sappho, haar heidephoto ging gisteren door heel NL in krantje Dag! Waffe hé? Herken je de photo van de vorige keer nog?

De nieuwe photo van mij is wat wazig, want ik wilde niet stil liggen. Hier ligt een tuiltje bloemen bij me. Voor mij meegenomen door tweebenervriendinnetje Bernadette, lief hé? Zij komt wekelijks op bezoek, ze begroet mij altijd hartelijk en, zij weet ook waar de lekkerspot staat. Daarna haalt ze altijd een eng lawaaischuifding met ribbelslang te voorschijn. Ze gaat daarmee over mijn dekens, moet dan hard trekken want de slang wil behalve zand en losse haren ook de deken opeten. Gelukkig is zij sterker!

Roedeldag in Amsterdam

Schrik niet, het ging niet om een roedeldag voor husky's in de hoofdstad. Dat zou ik veel te druk vinden met al dat lawaai en roekeloos verkeer. Een Henk had gisteren een roedeldagje met drie zussen en tweebenerman van andere stamboom. Stambomen, boomstammen, het is mij om het even. En dit voor mijn dierbare tante Es: is een Henk lange dagdelen weg, dan ga ik meestal met de andere Henk mee naar kantoor. Ik ben dit al gewend.
Vannacht werd ik echter wakker van een windvlaagje die naar boven waaide. Er moest dus iets met een huisopening gebeurd zijn. Vervolgens hoorde ik een licht halsbandgetingel.
Hé? Toen ben ik opgestaan, mijn neus had me al verteld dat Henk van de tweebenerroedeldag terug was. Beneden in de kamer begroetten wij elkander. Om zijn ene voorpoot, 'arrum' zeggen tweebeners daartegen, droeg hij een dun ijzerachtig halsbandje dat in het namaaklicht kleine fonkeltjes produceerde. Net zoiets als de fonkels die ik wel zie in ogen van viervoeters waarmee ik maatjes ben. Dit was nieuw voor mij. Had het te maken met zijn roedeldag? Zelf keek hij ook af en toe een beetje fonkelend naar dat halsbanddingetje. Het zal voor hem wel net zoveel betekenen als voor mij een nieuwe bal. Ik voel van binnen dat deze Henk een gelukkige dag had. Daarom dit keer geen foto van mij (want ik was er niet bij) of een andere viervoeter, maar van de roedelvrouwen en roedelman. Dit plaatje is gemaakt op een stukje straat over water in de buurt waar reuen, ehh... tweebenermannen, naar teven, in dit geval tweebenervrouwen, in hun volle glorie kunnen koekeloeren. Soms reageert een mannetje op de gebaren van zo'n wijfje en mag dan naar binnen. Voor een lekkere bak voer of grote schaal met lebberwater, denk ik.

Ook uit Holten: Cavalier King Charles-dogs Lady & Guus

Lady (4) en Guus (10) zijn twee meisjesviervoeters. Lady is een buitenhond, Guus een stuk minder; zij komt uit een kennel. Ze heeft in haar eerste jaren geen tijd gekregen om te leren spelen, ook niet met een bal, dat vindt ze het maar een vreemd ding. Jammer dat ik niet op de Holterberg woon, dan had ik haar de lol met een bal kunnen leren. Het spelen, lekker stukbijten, de baasjes tweebeners 's nachts wakker laten schrikken door met een zware rubberbal op de plavuizen of houtenvloer te stuiteren. Allemaal waffeleuk! Dat Guus hier, ja, hoe noemen tweebeners dat ook alweer... mmm... o ja, een vachtje ontwikkelingsachterstand heeft, is niet zo gek. Ze moest steeds maar weer drager zijn van nieuwe pups, haar pups bleven nooit in leven. Dat is geen vrolijke tijd geweest voor Guus. Volgens mij mag je wel staarttekens plaatsen bij de fokker, toch? Gelukkig hoefde ze na zeventieneneenhalf jaar (volgens tweevoeterbereking is dat bij jullie tweeëneenhalf jaar) niet meer te zwangeren. Ze woont met de jongere Lady samen bij hun lievelingstweebener Anja. Ze zijn hondedol op elkaar, daar in dat mooie Holten. Vraag het maar aan plaatsgenoten Sappho of Rambo, die kunnen dit beblafferen.

De heide bloeit

Het is vandaag zonnig fris weer, heerlijk. Een mooie nazomerdag om in 'n bos te wandelen. Bij de Holterberg, zoals Sappho, of op de Veluwe, bij Asselt, Hoog Soeren of Ugchelen. Daar overal bloeit nu de heide. Heide ruikt lekker, dat weet ik want ik ruik vaak aan bloemen.

Vandaag 15 september zien mijn Henken de paarse heidevelden als een natuurcadeautje voor vriendje neefje Milan die jarig is, én, ze herdenken de geboortedag van een Henk zijn onvolprezen moeder. Van heide vlechten tweebeners wel tuiltjes om daarna te gebruiken als mandje voor verzameld eekhoorntjesbrood en cantharellen, of ze vlechten een geurige kroon voor op het hoofd van een jarige!

Hoi, even voorstellen: Rambo met de zachtblauwe ogen

Dit is een Sapphovriendje: Rambo. Zijn tweebenerbaasjes hebben hem uit een asiel in België gehaald, toen was hij 1 jaar. Hij kreeg een beminnelijk thuis, met veel vriendjes. Tweevoeters en vierbeners, want de dochters van baas en bazin hebben ook hondenvriendjes. En, soms is er nog een oppasviervoeter bij. Nee, die doggysit niet op Rambo en thuisvoeters, kom nou zeg, maar hij mag bij ze logeren. Dat is best wel waffe: want als Rambo begint te blaffen dan blaffen ze allemaal vrolijk mee. Waarschijnlijk is dit geen gehoor voor de tweebeners, helaas: wij hebben tuurlijk niets met close-harmony. Dat is echt iets voor tweebeners. Die willen dat alle soorten gewauwel gelijk klinkt! Verder heeft Rambo een eigenaardigheid: hij moet luidkeels reageren op elk geluid. Bij voorbeeld: bij het gillend janken van die heel snelle dingen in de lucht (iets met jaagstralers ofzo) en bij het zien van joekels van luchtballonnen móet hij ho-te-me-to-te-rig snelle rondjes draaien en blaffen! In tegenstelling tot mij, heeft Rambo ook al eens kennis gemaakt met koi karpers. Altijd als tweebenerbaas de vijver schoonmaakt en de waterslang uitrolt, dan moet en zal hij dat ding te pakken krijgen! Dat liep voor een paar weken geleden nattevachtig af. Tweebenerbaas riep tegen hem ‘niet doen Rambo!!!’ Rambo wilde toen snel achteruit lopen maar woeps daar plonsde hij de vijver in. Dat vond hij niet echt waffe. Gelukkig was tweebenerbaasje er als een hazewind bij en trok hem weer op het droge. Goh Rambo, wist je dat een wolf er meteen eentje zou hebben gevangen? Jij dus niet, en ik….?

Hij ziet de Henken niet

Heel af en toe zien we elkaar, het groetvriendje en ik. Hij ziet mij altijd het eerst. Dan fietst hij de stoep op, blijft achter me fietsen totdat ik omkijk. Ik herken hem meteen: een relaxte lange jongen met zwarte kuif. Ogenblikkelijk groet ik met gekwispel en leg mijn oren plat. Dan aait hij mij en kroelt achter mijn oren. Hij praat daarbij geen mensentaal. Ook niet tegen de Henk die dan bij me is. Alhoewel, héél soms zegt hij wel iets met een zachte onhaagse stem. Wat, dat weet ik niet, doeterookniettoe. Voor hem en mij is een ontmoeting iets tussen ons. De rest is bijzaak. Gaan we allebei weer verder, hij met zijn fiets, ik met een Henk, dan heeft hij een vrolijke uitdrukking op zijn snoet, eh... gezicht. En ik, ik, ik ben nog een beetje beduusd van zijn kus op mijn kop.

Sappho in Italië

Dit is Sappho uit Holten. Ze is de eerste hond met wie ik riemloos speelde sinds de Henken in mijn leven verschenen. Sappho is heel lang in buitenlanden geweest, de tweebeners die bij haar wonen hebben een huisje op wielen. Daarmee gingen ze ook in Italië op avontuur. En jawel hoor, ze zagen onderweg een chique winkel die ook Diva heet. Grappig hé? Allemaal Divawaardige spullen te koop. Wat jij niet goed kunt zien maar Sappho wel weet: mijn naam staat er zelfs in het marmer van de entreevloer gegraveerd! Voor ons vierbeners is een winkel niet zo boeiend. Winkel betekent meestal iets van verveling en voeten van tweebeners die niet op je letten. Sappho en ik blijven dan ook meestal buiten wachten. Dat 'meestal' valt mee hoor, wij komen zelden in boodschappenland.

Dag Sappho, ik denk aan jouw speeldansende benen en je soepele wendbaarheid!

Gesignaleerd

Ja, opeens kwam een Henk het ergens op zijn werktelevisie tegen: bumperstickers met mijn naam er op! Hoe? Hij keek even naar mijn hits op Google, waar ik nu al bovenaan sta, en zag een link van cafepress met stickers enzo. Voor mij stelt het verder niets voor, daar verander ik niet door. En aandacht, ook nu durven tweebeners in straattreinen me al lang in de ogen te kijken. Eigenlijk wel brutaal hé, niet? Heb ik zin en staat de tweebener me aan, dan maak ik wel contact hoor. Zoiets gaat tussen viervoeter en tweebener gemakkelijker dan tussen enkel tweebeners. Die willen doorgaans de kat eerst uit de boom kijken. Dat is nog nooit gebeurd terwijl ik me onder een boom bevond.

Weer alleen

Ik ben weer alleen. Gisterenavond is Luna lieve Luna door haar Alphense tweebenermaatjes opgehaald. Jammer hoor. Het is echt wel saaier zonder haar. Al moet ik zeggen, eerlijk is eerlijk, dat ik de aandacht van de Henken niet meer hoef te delen. Daar kan ik wel tegen hoor, maar toch ben ik een staartpuntje jaloers. Dat komt denk ik ook wel eens bij tweebeners voor.

Of vergis ik me daarin? Vandaag overdag dut ik iets vaker, want als een vriendinnetje op bezoek is dan ga je je tijd tuurlijk niet verslapen.

Nu ik Luna beter leer kennen, valt me op dat we iets meer verschillend van karakter zijn dan ik in het begin dacht. Zij kijkt op straat of in de tuin helemaal niet naar katten! Zal ze soms in een huis wonen waar ook poezen zijn? En dan de vogels onderweg of in het park, ze let nooit op of ze vlak over haar koppie met warme zeehondenogen vliegen... Dat zal ik voortaan wel voor haar doen.

Diva Poem I

MIJN lief vriendinnetje uit Alphen, nee, niet

Uit Drachten, is eindelijk bij me gekomen, ik kon
Echt niet meer wachten. We zijn onophoudelijk

Aan ‘t spelen en struinen en soms gaan we naar

Het sjieke Ockenburgh op de grens van Loosduinen.
Of alle vierbeners met tweevoeters daar ons geluk
Zien, is niet wat ik tel, maar onder het peenbuikers-

Volk zijn wij gewoonweg het leukste stel!

Mijn staart kwispelt er bijna af!

Waarom? Omdat Luna vanavond komt logeren. Ze blijft het hele weekeinde! Woefie, wauweliewee! Vandaag ben ik met een Henk mee naar kantoor. Tussen de middag gaat hij of een bevriende tweebener met me fietsen. Nou, ik ga met het rennen echt niet voluit, bewaar mijn energie voor Luna. Hoe zal het 's nachts met slapen gaan? Doen we dat ook echt of gaan we keten? Ik vrees dat een Henk dan ingrijpt, want zij willen de volgende dag wellicht fit zijn om met ons te gaan wandelen. Of er van fietsen iets terecht komt weet ik niet, geen idee of Luna ook naast de fiets rent. Hoe dan ook, lol zullen we zeker hebben!

Gisteren ontving ik in mijn brievenbus foto's van Sappho uit Holten. Ook al zo'n leuk maatje van me. Binnenkort laat ik een foto van hem zien. Een hele mooie, echt!

Ten slotte: de Haagse organisatie Pro Hond plaatste eergisteren een fragment uit een bericht van mij over het hondonaardige Den Haag. Haagse viervoetervrienden: bezoek hun website eens en als u sympathie hebt voor hun werk: het strijden voor rechtvaardig en redelijk hondenbeleid in de Residentie, ga ze dan steunen. Doen mijn Henken ook. Dit is hun site http://www.prohond.nl/

Den Haag anti-vierbenersstad?

We zijn weer thuis. Dat is toch wel erg anders dan op een autovrije berg vertoeven. In plaats van heel lange wandelingen lopen loop ik in draf en als ik zin heb ren ik hard naast de fiets waarop een Henk zit. Bijna altijd gaan we dagelijks richting Ockenburgh. Daar is een grote veld waar veel honden komen. Soms wel met z'n tienen tegelijk! Dat zijn honden van wie de baasjes overdag niet kunnen of willen uitgaan met hun hond. Daar zijn dan steevast 1 of 2 uitlaatvrouwen bij. De één wandelt snel over het veld, constant een viervoeter roepend, de ander blijft een tijdje aanwezig. Dat zijn de leuksten, de blijvers: want altijd hebben ze wel een hond zich met wie ik kan spelen. Meestal ga ik dan richting brede sloot, aan de zijkanten is het niet diep zodat ik niet hoef te zwemmen. Vaak daagt een hond me uit om verder het water in te gaan. Daar houd ik niet van, al dat gezwem, dus blijf ik dicht bij de wal. Vanmorgen regende het zachtjes. Er was geen hond te bekennen. De Henk die bij me was gooide met stukken afgeknapte takken, bij het narennen spatte veel water op. Een soort van waterballet werd het met veel opspattend neergekomen regenwater. Na het spelen liepen we richting fiets. Vlakbij stond een witte auto met tweebeners erin die een soort politiepak aan hadden. Ze bleven maar naar ons kijken, kwamen niet hun blikken huisje uit. Misschien vonden ze het te nat. Waarom stonden ze daar? Om op te letten of mijn grote boodschap werd opgeruimd? Of, zijn er in mijn vakantie nieuwe regels ingesteld? Den Haag, met wethouder Rabin Baldewsingh voorop, is geen hondvriendelijke stad. Steeds meer parken en plantsoenen worden verboden gebied voor ons. Wordt het speelveld van Ockenburgh het zoveelste spergebied voor viervoeters? Nee toch? Dan blijft er geen echt speelveld meer over. Ja, soms wel: de buitenkanten van parken en plantsoenen. En wat, als we dan even vergeten dat het gevaarlijk is waar geen bomen en struiken staan? Oftewel, al spelenderwijs op de straat terecht komen? Nee, daar zal een Henk mij nooit ontriemd laten lopen. We blijven zeker en vast naar veilige vierbenersplekken gaan. Komt er dan een keer zo'n uniformmevrouw of -meneer achter een boom vandaan of uit z'n blikken huisje, dan heet dat pech, zou een Henk zeggen. Een geldboete zal hij niet gauw betalen, want dit hondwerende beleid is zo onredelijk. Enfin, overkomt het ons dat we met zo'n uniformtweebener gaan kennis maken, dan ga ik met hem mee een dagje het bewaarhuis in. Al zal het geen boffen zijn tussen echte boeven!