Ik ben weer alleen. Gisterenavond is Luna lieve Luna door haar Alphense tweebenermaatjes opgehaald. Jammer hoor. Het is echt wel saaier zonder haar. Al moet ik zeggen, eerlijk is eerlijk, dat ik de aandacht van de Henken niet meer hoef te delen. Daar kan ik wel tegen hoor, maar toch ben ik een staartpuntje jaloers. Dat komt denk ik ook wel eens bij tweebeners voor.
Of vergis ik me daarin? Vandaag overdag dut ik iets vaker, want als een vriendinnetje op bezoek is dan ga je je tijd tuurlijk niet verslapen.
Nu ik Luna beter leer kennen, valt me op dat we iets meer verschillend van karakter zijn dan ik in het begin dacht. Zij kijkt op straat of in de tuin helemaal niet naar katten! Zal ze soms in een huis wonen waar ook poezen zijn? En dan de vogels onderweg of in het park, ze let nooit op of ze vlak over haar koppie met warme zeehondenogen vliegen... Dat zal ik voortaan wel voor haar doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten