Schrik niet, het ging niet om een roedeldag voor husky's in de hoofdstad. Dat zou ik veel te druk vinden met al dat lawaai en roekeloos verkeer. Een Henk had gisteren een roedeldagje met drie zussen en tweebenerman van andere stamboom. Stambomen, boomstammen, het is mij om het even. En dit voor mijn dierbare tante Es: is een Henk lange dagdelen weg, dan ga ik meestal met de andere Henk mee naar kantoor. Ik ben dit al gewend.
Vannacht werd ik echter wakker van een windvlaagje die naar boven waaide. Er moest dus iets met een huisopening gebeurd zijn. Vervolgens hoorde ik een licht halsbandgetingel.
Hé? Toen ben ik opgestaan, mijn neus had me al verteld dat Henk van de tweebenerroedeldag terug was. Beneden in de kamer begroetten wij elkander. Om zijn ene voorpoot, 'arrum' zeggen tweebeners daartegen, droeg hij een dun ijzerachtig halsbandje dat in het namaaklicht kleine fonkeltjes produceerde. Net zoiets als de fonkels die ik wel zie in ogen van viervoeters waarmee ik maatjes ben. Dit was nieuw voor mij. Had het te maken met zijn roedeldag? Zelf keek hij ook af en toe een beetje fonkelend naar dat halsbanddingetje. Het zal voor hem wel net zoveel betekenen als voor mij een nieuwe bal. Ik voel van binnen dat deze Henk een gelukkige dag had. Daarom dit keer geen foto van mij (want ik was er niet bij) of een andere viervoeter, maar van de roedelvrouwen en roedelman. Dit plaatje is gemaakt op een stukje straat over water in de buurt waar reuen, ehh... tweebenermannen, naar teven, in dit geval tweebenervrouwen, in hun volle glorie kunnen koekeloeren. Soms reageert een mannetje op de gebaren van zo'n wijfje en mag dan naar binnen. Voor een lekkere bak voer of grote schaal met lebberwater, denk ik.
Vannacht werd ik echter wakker van een windvlaagje die naar boven waaide. Er moest dus iets met een huisopening gebeurd zijn. Vervolgens hoorde ik een licht halsbandgetingel.
Hé? Toen ben ik opgestaan, mijn neus had me al verteld dat Henk van de tweebenerroedeldag terug was. Beneden in de kamer begroetten wij elkander. Om zijn ene voorpoot, 'arrum' zeggen tweebeners daartegen, droeg hij een dun ijzerachtig halsbandje dat in het namaaklicht kleine fonkeltjes produceerde. Net zoiets als de fonkels die ik wel zie in ogen van viervoeters waarmee ik maatjes ben. Dit was nieuw voor mij. Had het te maken met zijn roedeldag? Zelf keek hij ook af en toe een beetje fonkelend naar dat halsbanddingetje. Het zal voor hem wel net zoveel betekenen als voor mij een nieuwe bal. Ik voel van binnen dat deze Henk een gelukkige dag had. Daarom dit keer geen foto van mij (want ik was er niet bij) of een andere viervoeter, maar van de roedelvrouwen en roedelman. Dit plaatje is gemaakt op een stukje straat over water in de buurt waar reuen, ehh... tweebenermannen, naar teven, in dit geval tweebenervrouwen, in hun volle glorie kunnen koekeloeren. Soms reageert een mannetje op de gebaren van zo'n wijfje en mag dan naar binnen. Voor een lekkere bak voer of grote schaal met lebberwater, denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten