Het oude paard
Ik denk nog vaak aan het oude paard,
het oude paard dat moeizaam de ploegschaar
door de zware vette aarde trok.
Het vloeken van de boer al niet meer hoorde.
Ik zag hem ouder worden dag aan dag
zijn kop steeds dieper naar de grond gebogen.
Eens zag ik hem op zijn vrije zondag staan.
Hij keek mij aan met twee betraande ogen.
Ik streelde zacht zijn kop en liet het hek wijd open staan.
Wim de Vries (1923-1994)
Uit: Woef, tjielp, knor - Rainbow Essentials - Amsterdam 2009
2 opmerkingen:
Ik vind dit een mooi maar ook aangrijpend gedicht,ik kan zoiets ook zo voor me zien en zelf ook tranen in de ogen krijgen,zo ontroerend mooi!
Voor jou voor dierendag een extra knuffel van Knuffeltinus.
Woef Diva, wat een mooi gedicht voor de dierendag.Wij hebben het geluk elke dag dierendag te hebben,en ik denk wel op de 4de aan veel stakkers die het niet zo getroffen hebben.Dat zag je wel bij de ezels die nu gelukkig zijn he? Een woeferdewaff van Sappho.
Een reactie posten