Even niet

Zelf zou ik wel willen, maar de Henk die alle berichten op dit blog plaatst, is tot 10 mei amper te vinden in de buurt van een werktelevisie. Dus even geen nieuwe berichten, wél weer na 10 mei! Kom je dan terug? Ik weet zeker dat er een soort van inhaalslag zal zijn met allerlei foto's en avonturen. Oké? Tot over twee weken! Kwispels en een knuf van mij,

Diva

Kom maar niet van dat dak af!

Er lopen twee nieuwe mannen in het huis. Mannen die ik nog niet kende. Ze zijn heel braaf tegen mij, aaien en kroelen me als ze koffie drinken met Henk. Het zijn werkmannen. Ze bespraken een en ander met Henk, die meteen na het koffie drinken de hele trapkast ging uitpakken. Even later bleek dat ze daar moesten zijn. Ik zag ze bezig met een dikke kabel waar iets doorheen loopt wat schokken kan geven. Daarna liepen ze weer naar boven. In het strijkkamertje stond het tuimelraam open. Ze moesten klimmen om op het dak te komen. Waarom? Ze zijn bezig met grote dingen waar donker glas op zit, en, een zelfde soort draad waar iets onzichtbaars doorheen gaat.
Ik spitste mijn oren, hoorde toen iets over zonnepanelen. Zonnepanelen? Vangen die schokdingen op? Mmwah, dat zal wel.
Toen ik weer beneden kwam en uit het raam keek, zag ik een paar eenden op het schuurdak. Alweer! Gister- en eergistergisteren ook al. Maar waarom? Misschien omdat het bij de sloot te druk is met het eendenliefdesleven en wat daar zoal bij komt kijken. Op het dak is het natuurlijk rustiger. Kom er maar niet van af eenden, want ik ben in een baldadige bui. En zonnepaneelmannen, kom maar wel van het dak af. Want dan zijn jullie denk ik klaar met die grote dingen en kan ik met Storm naar de dijk!

Met terugwerkende kracht

Henkdicht zijn kijk- en werktelevisie ging eerste Paasdag naar Gort. Dat vond hij vreselijk. Gelukkig was er behalve ik verder niemand in de buurt. Het was allemaal niet zo netjes wat hij knetterde: Gx@!!^^)VxqDomme..., zoiets klonk het. Een klein beetje begreep ik het wel, hij was hierdoor eensklaps verstoten van woordberichtjes, werken op mijn log en nog veel meer dagelijkse bezigheden van hem. Met een weekje behelpen op andere Henks' kijkwerktelevisie kan hij nu weer zelf op zijn vaste plek ratelen op de toesten, knippen, kopiëren en knutselen met kijkplaatjes. Zoals deze hierboven, die had je nog tegoed. Er is geen twijfel mogelijk, hier rusten Curo en ik uit. 2e Paasdag gingen we met onze tweebenervrienden naar de omheinde dijk in Monster. Voor de allereerste keer mocht Curo lopen zonder verbonden te zijn met een lijn aan Djøra. Nou, dat was vuurwerk hoor. Behalve Curo verheugde ik me ook op zijn renpartij. We renden harder dan een foto ons kon vangen. Soms gingen we zij aan zij knetterhard, zó dicht naast elkaar, dat we elkanders renspieren voelden. Tjonge jonge, wat een Spaans temperament heeft die kleine reebruine dondersteen in zich!
Dit was toch echt wat anders dan dat tweebenersgeschuifel. Voor ons is dat meesttijds toch te sloom, sorry vrienden, maar het is voor ons niet anders. Edoch... voordat we naar de dijk gingen, bezochten Djøra, Henkdicht en ik Doppio. Doppio? Ja, een ijssalon in Rotterdam waar ons aller lieve Abdel het lekkerste ijs voor tweebeners verkoopt. Djøra en Henk proefden het één na het ander. Dat begon met cappuccino, toen klopijs met melk om te drinken, daarna bolletjes met allerlei smaken die bij het proeven mmmmm en mmmwaauh!-klanken uit hunner monden liet stromen. Geen idee, geef mij maar gewoon vers water. We moesten Abdel in Rotjeknor achterlaten, hij is er zeker en vast een volgende keer bij op de dijk! Dit heeft Henk voor me geschreven met terugwerkende kracht (we leven inmiddels een week verder) want dit bericht wilde ik je niet onthouden.

Diva Poem XI - Voor Sappho

Wie kent de bospaadjes en geuren
Van Holtense Berg van haver tot gort?
Wie trappelt er als ze wielhuisje ziet
Omdat ze dan weet we gaan snel vort?
Dat is Sappho, mijn teefvriendje Sapp!
Wie kent stem, houding en gebaren
Van haar 2beners Anton en Jet ’t best?
Het zijn veruit haar grootste dierbaren:
Eerst komen zij en Marcel, dan de rest.
Zo is het voor Sapp, mijn Turkse Sapp!
Ze is net als ik gelukkig in sneeuw,
In de bergen, in smeltwater, en in zee,
Of nee, zij in Bussloo, ik de Noordzee.
Denk ik aan haar dan kwispel ik johoo!
Ik groet je, tot speels en ziens Sappho!