Geluk met de jaarwisseling

Jodelwoefelwaffewauw! Ik ben voor het eerst met de Henken in Wengen CH. Leuk dacht ik, maar het is veel meer dan leuk. Alle ongekamde staarten nogantoe, wat een geweldig feest is het om in de sneeuw te lopen en spelen met allerlei viervoeters. Nee, Floris, Sappho, Belle, Wiebe, Sybbe e.a. lieven, ik blijf jullie allen ook trouw, maar hier zijn nieuwe vriendjes. Soms zit Berner Sennenhund Mona van de boerderij beneden ons voor de deur te wachten totdat ik weer naar buiten kom, tof hé?

Ik wens jullie allemaal een rustige jaarwisseling met zo weinig mogelijk knalvuurwerk, maar wel met een forse sneeuwbui. Ook alle mij bekende en bevriende viervoeters wens ik dit van harte, ook van de Henken, een grote sneeuwkwispel en oei let op: daar gooide een Henk 'n sneeuwbal richting Holland.

Tot in 2009!

Oudjaar in de sneeuw

Ja ja, vanavond treinen we al slapende naar Zwitserland. Er ligt een enorm pak sneeuw in ons dorp. Als een Henk af en toe achter de schrijftelevisie in het internetcafé kan kruipen, doet hij in het kort verslag van mijn belevenissen.

Mooie nadagen van 2008 gewenst!

Stevige poot, Diva

Strelende kerstdagen, ook namens Wiebe

Wiebe en ik zien elkaar niet zo vaak. Dat is niet omdat ik nogal onstuimig ben met spelen, maar botgewoon vanwege de reden dat een Henk bijna altijd op gekke tijdstippen bij Wiebe thuis komt. Wiebes baasjes zijn profmuziekmakers, zij op viool en hij op saxofoon. Zij passen dus niet in een job van 9 tot 5. Musici spelen vaak 's avonds, begrijp ik van de Henken. Dat zal wel de reden zijn dat de ene Henk doorgaans een paar wijzerstreepjes voor de 12 van middernacht naar hun huis aan de Regentesselaan gaat, zonder mij: ik ben geen nachtdier.

Overdag zien de vrienden elkaar zelden, logisch dat ik hen dan ook niet tegenkom op straat, in tram, park of langs de zee. Wiebe en Sybbe treffen elkaar wel geregeld her en der. Maar je zag nog geen foto van Wiebe hé? Er zijn door fotograaf Dolf (ja, de vader van de saxofoner) uit Marken pas enkele fotoos gestuurd. Eéntje zie je hier nu. Lekker ding hé?

Kerst zegt Wiebe en mij niet zoveel, dat kennen we niet in de viervoeterswereld: een speciaal kersthondje. Volgens ons begint er bij elke nieuwe puppy een ster te stralen! Kijk vannacht maar eens naar de hemel. Die sterren zijn ver weg, niet aan te raken. Maar wij zijn dichtbij hoor, we zijn niet enkel aan te raken, maar ook aan te halen. Naast de kerstboom of waar dan ook zijn we streelbaar. Die aandacht vinden we fijn. Terugstrelen kunnen we niet echt, maar Wiebe en ik wensen jou wel ontspannen, knusse en warmtestrelende kerstdagen!

Viagra voor het brein

Wauwel de wafelwaffel woef! Ab Klink, de minister van VWS heeft naar mij gevraagd!

ZonMw, weetjewel, van de ene Henk, heeft als eindejaarscadeau een roman uitgebracht: De geheugenfluisteraars. In een kartonnen medicijndoosje is het verpakt, 'Viagra voor het brein' staat er op. Het boekje is geschreven door drie tweebenervrouwen met een onmiskenbaar instinct voor Huskygevoel. Hoezo? Omdat ik, dé Diva uit Loosduinen, er ook in voorkom. En niet zomaar zijdelings, dus.

Vandaag is het eerste exemplaar overhandigd aan minister Ab Klink. In zijn speech sprak hij ook over mij. Ik ga in het nieuwe jaar maar eens gauw bij deze humoristische minister op bezoek. Misschien heeft hij wel een fauteuil op zijn werkkamer staan die speciaal bestemd is voor viervoeters. Ben ik bij hem, dan zal ik vooral ook hard woefelwaffelen om extra geld voor onderzoek naar alternatieven voor dierproeven. Vermoeden de VWSbeveiligingstweebeners een actie mijnerzijds en houden ze me van Zijne excellentie weg, dan moet ik maar weer met een Henk naar de publieke tribune in de Tweede Kamer.

Diva Poem IV (voor Sybbe)

Ik droomde vannacht over de Regentesselaan.
Niet over de bomen of de statige huizen (waar
Kloos niet meer in ’n kamer zal staan). Het zijn
De tweebenerfeestjes bij bevriende muzikanten
En viervoeter Wiebe, waar ook ik soms bij mag
Zijn, met genotteren weten zij van wanten. Ach,
Mij doet dit niet zoveel, ik ben geen partybeest.
Het wordt anders wanneer Sybbe ook meekomt
Naar zo’n feest, dan kunnen we ravotten en

Pootje slaan, totdat we weer naar huis toe gaan.

Niet meer alleen: Floris ook op ProefdiervrijKantoor

Goed gezien, de foto is niet van een kantoorkamer waar we rennen maar gemaakt op het Kijkduinse strand waar we met een ons vreemde hond speelden. Er is nog geen foto van Floris op kantoor. Maar eergisteren kwam ik binnen en had meteen in de gaten dat Floris ook aanwezig was! Leuk, nu ben ik niet meer de enige viervoeter bij Proefdiervrij. Floris en zijn tweebener Els vertoeven een verdieping hoger, in de kamer die precies boven de mijne (en ook van Henk) ligt.

Tijdens werktijd van de tweevoeters mogen we niet naar elkaar toe. Ik zou de hele boel op stelten zetten. Met hardlopen is het ook een klein beetje link, de vloeren zijn glad en we willen geen van de vier poten breken.

Van de tweebeners bij Proefdiervrij krijgen we veel aandacht. Ze komen langs om te groeten of koekie te brengen. Eigenlijk best wel een vorstelijk bestaan. Dit is het voor nu. Henk maakt aanstalten om met mij te gaan fietsen, ik denk naar Proefdiervrij.

Kies ook op Redkiwi

Het internetbureau Redkiwi heeft 12 goede doelen geselecteerd die kans maken op een nieuwe website. Onder die goede doelen staat onder meer de stichting Verdriet door je hoofd. Hun website Kankerspoken bevat veel informatie voor kinderen van wie een ouder kanker krijgt.

Ook het instituut van chimpanseevriendin en -kenner Jane Goodall staat op de lijst. Net als de stichting Animal Rescue Nederland (Pup in nood). Toevallig zoeken ze op dit moment een nieuwe baas of koppel voor de twee huskybroers Kay en Bhoy... Op de site van Redkiwi staan de goede doelen met een korte beschrijving en verwijzing naar de bestaande websites. Ga jij ook stemmen? Dat kan tot aanstaande vrijdag 12 december. Per schrijftelevisie of zoals tweebeners zeggen: laptop of computer kan er maar 1 x gestemd worden, dus gebruik je met iemand anders dezelfde pc, ga dan ergens anders stemmen. Als je de volgende link aanklikt dan kom je er: http://www.redkiwi.nl/win-een-website-voor-het-goede-doel/stem-nu.html

Wat een leuke reu!

Ik lig in de kamer bovenop het huskyhok uit te rusten. Al ben ik afgedroogd, toch is mijn vacht nog behoorlijk zeenat. Enthousiast rende ik naast de fiets met de Henken naar het strand. Het was daar al druk: tweebeners, paardevierbeners en gewone vierbeners (mijn soort dus). Meteen ging ik met mij onbekende viervoeters langs de kustlijn rennen. Opeens werd ik geroepen door een Henk, niet zomaar, er was iets. En jawel hoor, daar kwamen E&H het duinpad af met in hun beurt de nieuweling. Floris. We maakten met elkaar kennis, heel bedaard. Nou, hij ruikt goed hoor, ziet er ook heel fief uit voor een wat oudere reu. E&H én een Henk hadden alledrie een kiekjesbox bij zich en maakten kijkplaatjes. Soms besnuffelden we samen een andere strandviervoeter. Dit gaat tussen ons wel wat worden!

Woensdag zien we elkaar bij Proefdiervrij. Dan gaan we samen wandelen, onze tweevoetervrienden mogen dan ook mee.

Vandaag: Florisdag!

Woefeldewafwafwouw! Zo dadelijk ga ik met de Henken naar het strand bij Kijkduin, niet zo maar, nee nee: vandaag gaan Floris en ik elkaar ontmoeten. Over een half uurtje stappen E&H met hem in hun vierwielrijding en komen dan ook. Yoepie, spannend!

Even voorstellen: Floris

Ja, onlangs heette ik Floris al van harte welkom in Den Haag. Nu ga ik hem aan jou voorstellen.

Floris heeft elders in het land elf jaren lang, dat is voor ons viervoeters 77 jaar, bij zijn tweebenerbaasje gewoond. Hij en zij waren, nee zíjn nog altijd stapel op elkaar. Alles: het wonen, het wandelen, de uitjes, het zó vertrouwde thuis, en niet in de laatste plaats de aandacht en liefde zorgden ervoor dat hun leven samen erg dierbaar is geworden.

De laatste weken merkte Floris ook dat zijn tweebenermaatje ernstiger ziek werd. Ze is al geruime tijd erg ziek, toch konden ze nog elke dag samen met viervoeter Mazzel en zijn tweebenerbaasje een wandelingetje maken. Spijtig genoeg is dat moeilijker, ja, welhaast onmogelijk geworden. Verdrietig moeilijk: Floris zijn trouwe maatje zal niet meer beter worden. Dat is hard, erg hard. Maar het leven vraagt niet hoe je het hebben wil, zo gaat dat niet. Daarom, mede dankzij de inzet van Mazzels baasje, heeft Floris twee nieuwe tweebeners leren kennen. Een duo dat al eerder en vaker dan één keer als redder in nood verscheen. Daar kunnen de vachtengelen Bas, Thomas en Hunter over meewoefwafwauwelen!

Sinds begin deze week woont Floris nu op een grote tennisbalwerpafstand van mij en de Henken. Bij zijn nieuwe vrienden zal hij het goed hebben. Alleen, goed is niet voldoende, ook zullen ze begrip hebben wanneer hij stilletjes in zijn mand ligt en misschien aan zijn baasje denkt, haar erg mist. Dan zijn ze er om hem een extra knuffel te geven of een hand op zijn koppie te leggen.

Al doet een groot deel van de tweebeners, vaak degenen die nooit bevriend zijn geraakt met viervoeters, nog wel eens smalend over een dier en zijn gevoelens. Beetje arrogant om dat te denken. Wij kennen immers ook gemis en verlangen. Neem dat maar van mij aan.

Het fijne van Floris zijn nieuwe leven is dat hij dit niet hoeft te delen met andere viervoeters (of andere dieren). Alle aandacht en liefde in huize E&H zijn voor hem. Ik weet zeker dat hij een fijn nieuw thuis heeft gekregen.

Wij hebben elkaar nog niet ontmoet, dat zal woefelwauwelgauw wel gebeuren. Hopelijk worden we vachtwarme maatjes en hopelijk zorg ik ook voor afleiding en leuke belevenissen.

Floris, tot snel!

Welkom in Den Haag Floris!

Vooruit dan, vier mij bekende vierbeners in Münster

Misschien al gemerkt, ik ben net als met namen noemen zuinig met kijkplaatjes van viervoeters op mijn log. Daar zijn allerlei redenen voor te bedenken, die doen er niet echt toe, toch?

Maar vandaag maak ik een uitzondering. Twee kijkplaatjes van tweemaal twee tweebeners die bij elkaar horen. Het ene paar woont in Holten, waar Sappho ook huist. Het andere paar komt uit Apeldoorn. Zij hebben vroeger ook met viervoeters het gezin gedeeld. Nu fungeren ze vooral als doggyhomers voor Belle, boxer van de Polroedel. Een foto van haar komt later. Ook ik pas wel eens op beide tweebeners in Apeldoorn, ze denken dat dit ik dit verkeerd opschreef, dat dit andersom is, maar, sssst... ik vergis me niet hoor. Enfin beide tweebenerparen hadden een dag helemaal vrij. Ze hoefden geen vers water te tappen, de koekjespot bij te vullen en aan eten te denken. Ze misten dus ook een gezondvrolijke wandeling met Sappho, Belle of mij. En waarom? Ze toerden naar Münster. Portemodinges gevuld met velletjes Eurobetaalpapieren, de tweebenerbuitenvoetzolen aan, dus lekker en onvermoeid uitgerust om lang te slenteren, soms in iets rapper tempo, schat ik, maar dat weet ik niet zeker want ik was daar niet. Münster is een befaamde kerststad, met veel versieringen, muziek, barstensveel te koop, veel lekkere geurkramen met eet- en drinkbaars. Daar hebben ze volop gebruik van gemaakt, dat zie je wel op de plaatjes. Gezellig hé? En ikke, jaloers? Welnee, ik gun ze het van harte. Omdat het stuk voor stuk aanhalige knuffelgasten zijn. Ik zal ze zeker en vast gauw weer eens zien, niet midden in een stad, dat is te saai en onoverzichtelijk voor ons viervoeters, maar wel in huis, park, op berg of ergens anders buiten. Dag, baasjens van Sappho en oppasKerschoters, inmiddels weer fit in de benen?