Pasen in aantocht

Als viervoeter heb ik niets met bepaalde feest- en gedenkdagen, behalve dat de Henken dan meestal allebei de hele dag in mijn omgeven vertoeven. Maar Pasen, tweede Paasdag om precies te zijn, daar kijk ik wel naar uit. Dan komen mijn vriendin Djøra en Spaans vriendje Curo op bezoek. We gaan dan geen eieren zoeken, hoewel we daar vast wel goed in zijn hoor, maar we zouden eerder Paashaasjes en Paaskonijntjes willen vinden. Dat vinden onze roedeltweebeners niet goed... Op de foto is Curo nog aan een lange lijn zodat hij niet heel hard kan weglopen en misschien wel verdwalen. Echt verdwalen doen wij viervoeters niet gauw hoor, maar toch. Curo mag tweede Paasdag wel met me rennen en spelen zonder lijn of riem. We gaan dan naar de dijk bij Monster (dat is boven de Polencamping). Die is helemaal omheind, dus we kunnen niet 1, 2, 3, de duinen in. Ik ben benieuwd of Curo gaat zwemmen in de omliggende sloten. Ikzelf niet, pootje baden tot mijn buik, dat is voor mij nat genoeg. Dag Curo en Djøra, tot Pasen! Ssssst... misschien is er een verrassing voor me en komt er nog iemand die dag.

Geef je gezicht aan de proefdieren

Proefdieren in Nederland hebben geen stem. Ze zijn gevangen in anonimiteit. Hier moeten we een einde aan maken en daar hebben we jouw hulp hard bij nodig! Met jouw foto steun je de fotoactie van Proefdiervrij en help je de proefdieren een gezicht te geven. Er zijn 578.123 foto’s nodig. Net zoveel als er proefdieren jaarlijks worden opgeofferd in Nederland.

Samen maken we een super grote fotomozaïek
Met jouw foto en die van 578.122 andere tegenstanders van dierproeven, steun je de grote online fotoactie. Daarmee wil Proefdiervrij het publiek, de overheid, de wetenschap en het bedrijfsleven duidelijk maken dat dierproeven niet meer kunnen. Dat ze vervangen moeten worden door proefdiervrije technieken. En als het gelukt is om met zoveel foto’s een fotomozaïek te maken, gaan we die met veel bombarie presenteren. Daar kun je op rekenen.

Doe je mee? Upload dan je foto.
Meedoen is heel eenvoudig.
Stap 1: ga naar www.dennis.proefdiervrij.nl en upload je foto.
Stap 2: maak een uitsnede, door het vierkant te verslepen en/of te vergroten, en klik op ‘opslaan’. Klaar!
Je ontvangt een e-mail met een persoonlijke code. Daarmee kun je je eigen foto gemakkelijk terugvinden in die supergrote mozaïek.

Je doet het voor de proefdieren
Proefdiervrij komt op voor de belangen van proefdieren. En niet zonder resultaat. Als grootste organisatie op dit gebied in Nederland heeft Proefdiervrij al veel bereikt. De aandacht is nu gericht op het vervangen van dierproeven door proefdiervrije technieken. Doe je mee?

Beterschap Bas!

Mijn vriendje Bas ligt in het ziekenhuis. Ik stuur vrolijke kwispels naar hem, misschien dat hij dan sneller gezond is en naar huis toe mag. Want ik mis hem. In het betermaakhuis mag ik niet komen. Viervoeters zijn niet hygiënisch zeggen ze. Wie 'ze' zijn, dat is mij een raadsel. Niet hygiënisch... wordt er wel gelet op tweebeners die niet helemaal fris zijn, misschien van alles wat niet schoon is mee naar binnen dragen? Nou dan! Ik weet zeker dat vriendenbezoek van viervoeters de patiënt meehelpt deze beter te maken. Want van vrienden word je blij, en ben je blij of effetjes vrolijk, dan werkt dat door in je welzijn. Beetje rare onzin dus.
Er speelt ook een ander belang mee: zolang Bas in het ziekenhuis ligt, is de kans zeer gering dat ik Storm zie. Storm, al sinds mijn terugkomst uit Bergen aan Zee heb ik hem moeten ontberen. Tja, Storm moet mij ook ontberen, en dat niet alleen, hij moet nu dagelijks ook Basjes roedelmoeder missen. Ze zit uren bij Bas aan bed. Voor gezelschap en afleiding, want vervelen is heel vervelend. Maar ja, Storm dan? Vrij naar Godfried Bomans kan hij wauwelen: Ik lig uren in de vensterbank, mij onnoemelijk te vervelen, ik wou dat ik twee husky's was, dan kon ik samen spelen.
Dus Bas, allereerst voor jezelf en dan voor Storm en mij: kom gauw weer thuis!
Grote knuf en gezonde wuifkwispels, je Diva

Oproep tot massale boycot dons

Dekbeddenverkopers liegen, lichten hun klanten verkeerd voor en zwaaien met irrelevante keurmerken over de herkomst van dons. Dit blijkt uit undercoveronderzoek van Wakker Dier. De bedrijven willen hiermee verdoezelen dat er nog steeds dons van levend geplukte ganzen wordt gebruikt. Vroege Vogels TV besteedde hier uitgebreid aandacht aan.
Help de dieren, koop geen dons!
Met advertenties in vijf landelijke kranten roept Wakker Dier morgen consumenten op om dons te boycotten. De campagne gaat door tot de dekbeddenbranche het langbeloofde keurmerk voor 'verantwoord' dons invoert. Dit betekent dat er geen levend geplukte veren inzitten, en ook geen veren van dieren die werden gedwangvoederd voor de verwerpelijke foie gras.

BEKIJK DE AFLEVERING VAN VROEGE VOGELS TV

Vier voeters campagne tegen gekooide konijnen

Vergist

Ben ik vandaag op het Zuiderstrand, althans, zo noemen de Henken die zeestrook, zie ik in de verte Jet en Tinie lopen. Weetjewel, de twee zusjes van Henk met wie ik gedurende hun verblijf in strandhuis Noviomagum elke ochtend naar zee ging.
Henk wilde net met mij het strand verlaten toen ik beide vrouwen zag. Maar ik wist bijna zeker dat zij het waren. Ik nam een reuzesprint naar ze toe, toen ik voor Henk ongeveer een stip in de verte op het strand was (hij zag een ver strandpaaltje ook eens voor mij aan...) hoorde ik hem fluiten op dun schel dingetje. Maar ik wilde mijn vriendinnen zien. Bijna dichtbij rook ik onbekende geuren, zij waren het niet. Toch had het gekund, want zand is zand, strand is strand en zee is zee, voor mij. Tweebeners maken onderscheidingen, op de ene plek noemen ze het Kijkduin op een andere plek Bergen aan Zee. Nou, weinig verschil hoor. Daarom was het niet zo gek dat ik bekenden meende te zien. Ik ben toen teruggerend naar Henk, die dichtbij het pas heropende strandpaviljoen Parker stond te wachten. Op het terras mocht ik uithijgen, bijkomen. Henk zat er zonder jas in een bloes met korte mouwen. Bikkeltje hoor, huskykarakter ook wel, want de andere tweebeners, weliswaar bijna allemaal ouder in jaren, zaten in hoogdichtgeritste jassen. Na een kwartiertje gingen we huiswaarts, de lentezon was wat vager geworden door de plotse zeemist. Oi, die mist deed me denken aan de bergnevels, ik ga verlangen naar Ticino!

Woeferdewafblaf: jarig!

De Henken hebben de vlag uitgehangen, de wind klappert en knalt er feestelijk mee want vandaag ben ik jarig. Yep, vier (dus eigenlijk 28) geworden!

Allemaal in Noviomagum en: dag lieve tante Jet

Nee, dan niet de stad Noviomagum (Nijmegen) maar het huis in Bergen aan Zee. Daar ben ik met mijn Henken en bezoekers. Abellief, Curo en zijn (en niet minder mijn!) tweevoetervriendinnetje, vandaag iemand uit Amsterdam, morgen Sappho met Jet en Tinie.
Kortom, het is hier kwispelvrolijk gezellig. Maar ook is er een klein rouwrandje langs deze week. Woensdag ga ik met iedereen die hier is naar Apeldoorn. Voor mij ligt er samen met Esther (hoi Es, leuk je weer te zien!) een mooie boswandeling in het verschiet. De Henken en Henkdicht zijn zussen gaan naar Henks laatste tante, lievelingstante Jet. Zij is zaterdag gaan hemelen. Samen, met nog enkele roedeltweebeners, brengen ze haar naar een stille plek. Ik kan niet mee, toch denk ik wel aan haar. De kleine oude lieve tante die aan het einde van haar leven zó lang in bed moest liggen. Eén keertje ben ik heel zachtjes bij haar op de dekens gesprongen, dat vond ze leuk. Er werd gedacht dat de engelen haar waren vergeten, maar zaterdag is ze opgehaald. Daarginds, stond viervoeter Azor vast te wachten met kwispels, en haar roedelfamilie die haar voorging met grote bossen bloemen. Tulpen, sneeuwklokjes, anemonen, hyacinthen en misschien een klein takje hondsdraf. Dag lieve tweebener, dag lieve dappere tante Jet!

Hond en kat en andere beestjes

Hond en kat en andere beestjes


Paperback, gebonden uitgave, kleurendruk met afbeeldingen: 48 pagina's. ISBN 978-1-4457-2011-1 € 19,00

Opbrengsten zijn bestemd voor de dierenbescherming: Dierenbescherming Nederland en Gaia, België.

Gedichten over dieren, met afbeeldingen - in kleur - van verschillende dieren in de bundel. Uiteenlopende dichters publiceren in deze dichtbundel gedichten over een dier: Annmarie Sauer, Arjan Braam, Catharina Boer, Chris Van Buggenhout, Christina Guirlande, Cyriel Gladines, Erik Verstraete, F.A. Brocatus, Floris Brown, Hannie Rouweler, Henk van Zuiden, Herman Rohaert, Herwig Verleyen, Jeannette Coppens, Jenny Dejager, Joris Iven, Kristel D'Huysser, Leo Vroman, Lucienne Stassaert, Marije Kos, Mark Meekers, Marleen De Smet, Miller Caldwell, Patty Scholten, Paula Hagenaars, Pien Storm van Leeuwen, Roger Nupie, Rose Vandewalle, Rozemarijn van Leeuwen, Tanya van der Wacht, Theo van der Wacht, Thierry Deleu, Tjarda Eskes, Wim van Til en Yerna Van den Driessche.
We lezen en glimlachen bij gedichten over een waterhoentje, walvissen, poezen, een winterkoninkje, een bever, reigers, een merel. Opgenomen op de foto's kijken katjes, een hond en olifanten de lezer aan. Het zijn momentopnamen van vrede en rust, die indruisen tegen de toenemende gewelddadigheid van deze tijd. ERIK VERSTRAETE in ’t Pallieterke (februari 2010)

Mooi uitgegeven, mooi gedrukt, lieve inhoud, en mooi doel!
LEO VROMAN (U.S.A. / Texas, maart 2010)

Website boek: http://www.lulu.com/content/7817820.
Ook rechtstreeks te bestellen bij Demer Uitgeverij, E Publisher, Euro 24 (inclusief internationale verzendkosten).

Demer Uitgeverij: info@demerpress.be / hannierouweler@telenet.be

Welkom Bella

Ze kijkt wat beduusd, niet zo gek na een avontuurlijke reis om bij haar nieuw baasje te komen. Maar dit is Bella. Na een operatie aan een poot mocht ze vervoerd worden en is een nieuw leven begonnen. Sinds gisteren is ze in Blaricum, woont bij de o zo dier (lees: hond)lievende Annelies. Wanneer haar poot sterk hersteld is, gaan we elkaar zeker gauw zien. De Henken en ik willen haar graag leren kennen, vriendjes worden: dat is mijn streven!

Victor en Victoria: ze zijn er nog!

Victor en Victoria, de veel te vroeg geboren Nijlgansjes, ze zijn er gelukkig nog. Ze overleven de dag- en nachtkou, zitten waarschijnlijk 's nachts op moeders poten onder de vleugels. Veilig, van de grond af en uit de snijdende vrieswind. Wij zijn er geruster op, want nu ze de eerste levensdagen zijn doorgekomen, zal het de komende waaidagen en bibbernachten waarschijnlijk ook lukken. Onbevreesd liepen ze tussen hun ouders over de stoep en door het gras aan de waterkant. De Henk die al eerder dicht bij ze kwam, mocht van papa en mama nijlgans tamelijk dichtbij komen. Ze gingen niet sissen en namen evenmin een dreigende houding aan. Dat schijnt papa nijlgans vorige week wel gedaan te hebben. Hij vloog op een oud vrouwtje af, zijn sterke vleugelslag brak een arm van haar. Dat schreef de krant. Je begrijpt dat ik sowieso van Henk op afstand moet blijven. Of ik ben er eventjes niet bij, of hij maakt mijn riem vast aan leuning van tramhalte. Safe dus!
De foto's die hij maakte zijn niet heel scherp, maar ja, het was al aan het schemeren. Zie je, ze zijn al groter gegroeid!

Jouw poes op boek?

In het laatste kwartaal van dit jaar gaat er in de Rainbow Essentials Reeks een bloemlezing met gedichten over poezen en katten verschijnen. Heb je een scherpe mooie foto van een poes in, bij of naast bloemen of een grote bloem, stuur hem dan naar mij. Misschien komt ie dan op het omslag van de beoogde bundel!
Er zijn een paar condities: altijd in een worddocument sturen, jpg-bestand, niet groter dan 2 MB.
Insturen kan tot 4 april a.s. Er wordt geen ontvangstbevestiging gestuurd. En over de foto's wordt niet gecorrespondeerd. Stuur de foto naar info@huskydiva.nl

Bed taboe

Soms, hartje winter in Zwitserland dan waait er een warme zuidelijke wind die heel veel sneeuw doet smelten. Die wind voelt ook warm, dat weten de Henken en dat weet ik. Wind die waait komt ergens uit de lucht, hóe, dat weet ik niet precies. Föhnwind noemen de Henken dit. Doethetertoe? Gisteren was een Henk die wind in het klein aan het imiteren. Hij had een raar lawaaiblaasapparaatje in zijn hand en bewoog daarmee over het bed. Na een tijdje hetelucht geblazen te hebben kwam er flits een vlammetje uit de achterkant van het apparaatje en dan stopte Henk. Het apparaatje weigerde verder te blazen, maar na een half uurtje blies ie weer. Henk bleef het maar herhalen!
Waarom? Ik ontdekte 's ochtends toen de Henken uit bed waren dat er onder een dekbed een klotsding lag. Ging ik verliggen, dan bewoog het en hoorde ik iets wat op waterklotsen leek. Oi, spannend. Dit kende ik nog niet. Meteen mijn laken weggetrappeld, met snuit onder dekbed en jawel hoor, daar lag dat lauw klotsding. Leuk. Een speeldgoedje. Ik pakte het op, ging er een beetje in bijten en op kauwen bovenop andere Henk's dekbed. Opeens sijpelde er water uit, wat een leuk effect! Hoe ik het ook keerde en wel of niet meer tussen mijn tanden nam, het water bleef zahctjes doorstromen. Jammer, want nu was het happen er in niet meer interessant. Er bleef namelijk een soort dik rubbervel met een sluittuit over. Toen ben ik er maar mee gestopt.
's Middags toen we van het strand terugkwamen wilde ik prinsesselijk boven op bed gaan slapen. Maar, dat kon niet, en dat mocht niet. Alle beddingen lagen op de grond, Henk riep me bij zich. Liet me dat slappe rubberding zien. Hij sprak met zware toon tegen me. O Guttegut, alle huskystaarten nog an toe, ik had blijkbaar iets gedaan waar hij niet blij mee was. Dus daarom zat hij met dat namaak-warme-windding steeds over het matras te blazen! Vannacht sliep ik weer bovenop een windfrisruikend droog laken. En hoe ik vanochtend met alle vier poten ook over de dekbedden liep, geen nieuw klotsding onder dekbed ontdekt.