In love with Gizmo

Een paar weken geleden geleden is er iets in mijn leven gebeurd wat echt niemand voor mogelijk had gehouden. Ik, in eerste instantie niet en in tweede instantie, de Henken niet, zeker niet.
Maar ècht, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik ben namelijk smoorverliefd. Nou is dat voor mijn doen niet zo heel erg gek want ondanks de vaste verkering die ik met Storm heb, word ik regelmatig verliefd op anderen. Er zijn in de afgelopen maanden heel wat mooie reuen de revue gepasseerd. Natuurlijk ben ik zoals iedere vrouw, een wijze teef, die haar lippen hierover steevast op elkaar houdt. Alleen de Henken zitten, zelfs als Storm er bij is, uitgebreid over mijn escapades op te scheppen, wat ik soms als zeer genant ervaar. De trieste blik die ik dan in Storm zijn donkerbruine oog zie is hartverscheurend.
Maar goed, waar was ik gebleven, oh ja, ik ben dus smoorverliefd. En de omstandigheden zijn in één woord verschrikkelijk, want ik ben verliefd geworden op een huisgenoot van Storm, een ander ras en het is ook een teefje. Poes heet dat in de mensentaal. Gizmo heet ze en ze is echt de mooiste en liefste poes die ik ken, ze durft mij zelfs kopjes te geven en in de nacht dat ik bij Bas, Marty en Storm mocht blijven slapen hebben we heimelijk naast elkaar geslapen. Het was een nacht.....
Ik lag naast Marty, tussen Storm en Gizmo in, wat kan een hond nog meer wensen.
Na die nacht kon ik nog maar één ding en dat was naar haar kijken; hoe ze lag te slapen, hoe ze at en hoe ze parmantig met haar staart omhoog langs me liep.
Gizmo, je bent poeslief!

Met dank aan Marty

Ga zaterdag naar Het Beloofde Varkensland

C1000 wint kattenvoerprijs

Cartoon: Herman Roozen

C1000 heeft de kattenvoerprijs van Wakker Dier ‘gewonnen’. Zij verkochten het vaakst vlees voor dumpprijzen, zelfs onder de gemiddelde prijs van kattenvoer van €4,12 per kilo. C1000 ‘wint’ hiermee 250 bijtende radiospotjes op landelijke radio waarin Wakker Dier het dierenleed achter het kiloknallervlees van C1000 aan de kaak stelt. Wakker Dier wil hiermee een einde maken aan het aanbieden van vlees voor dumpprijzen. De dieren betalen hiervoor de prijs. De kritiek op de kiloknaller wordt breed gedeeld. Eerder was er al felle kritiek van boeren, slagers, slachterijen, politiek en dierenorganisaties op de kiloknaller. Wakker Dier zet in 2010 een fors offensief in tegen de kiloknaller: ”Een kilo vlees is een kilo dier , geen dumpartikel”
Persbericht Wakker Dier (6 juni 2010)

We vlaggen voor de koningin van Breda!

Jaaaah... de Henken mochten er bij zijn: Djøra is gisteren gepromoveerd. Vanaf nu zal de briefaanhef zijn: aan uwe zeer geleerde vrouwe. Wel mooi hé?
Ik en de Henken zijn zo trots op haar. Gelukkig zien we elkaar 20 juni bij een strandontbijt, en dan is het stoere Spaanse ventje Curo er ook bij. Maar nu voorlopig hangen we de welverdiende vlag uit voor de wijze vrouw uit Breda. Djøra, een hele grote dikke knuf!!!
Diva

Vandaag ben ik bij Djøra

Nou, feitelijk ben ik straks tot in de avond aan het logeren bij Storm, maar in mijn huskykoppie ben ik bij Djøra. Mijn en de Henkens vriendin die zoveel van de tweebenerpsyche afweet. Zóveel, dat ze vanmiddag haar proefschrift, let op: "Economic Evaluation of Psychotherapy for Personality Disorders: burden of disease, cost-effectiveness, and the value of further research and active implementation" moet verdedigen tegenover geleerde dames (niet zeker) en heren. Daar mag ik niet bij zijn. Want universiteiten zijn niet voor niets saaiige gebouwen, dat komt onder meer omdat er geen viervoeters mogen komen. Djøra's eigen Curo kan er dus ook niet bij zijn. Jammer, maar we staartzwaaien voor haar dat ze vandaag gaat promoveren. O wat zijn we trots op haar. Ook ben ik superdevachtentrots dat ik bij het dankwoord in haar wijze boek wordt genoemd, samen met de Henken! Lieve Djøra, nog even de tanden op elkaar, maar na vanmiddag is je grote werk voltooid, mag je uitrusten op de stoel waar je nu nog naast staat. Alhoewel, dat wordt een dagje later want eerst ga je bedolven worden onder felicitaties van allemaal blije, dierbare en trotse tweebeners, en vanuit Breda en Loosduinen al kwispelend van Curo en mij. Grote knuf, je Divalief

Welkom Nanouk

Nanouk was al aangekondigd in het huis van tweebeners Marco en Astrid, en de viervoeters Mickey, Yeti en Maya, toen Mickey (zie bericht hieronder) stierf.
Nanouk en Mickey hebben elkaar in mensenbelevenis dus niet gezien. Doch, weten tweebeners alles? Om den drommelstaarten niet! Voor iets wat ongrijpbaar is en niet is te bewijzen met instrumenten van de wetenschap, zeggen en denken tweebeners dat het niet bestaat. Ach, weten zij veel. Niet dus. Want hoe wij communiceren en wellicht ook op een andere manier contact met elkaar hebben, gaat aan hun voorbij.
Ik denk dat Mickey wel wist dat Nanouk de roedel zou komen uitbreiden. Goeie keus, heeft ze gedacht.
In het huis is veel aanwezig, tastbaar en ontastbaar, wat met Mickey te maken heeft.
Dat heeft Nanouk allang gemerkt. Voor haar is dat niet vreemd. Bovendien hoort ze veel van Yeti en Maya over Mickey. Maya, die de hele dag met Nanouk bezig is, Yeti, die toch wel de roedelleider is en ingrijpt wanneer dat nodig is.
Nanouk, heel veel plezier en een heel lang gezond leven gewenst!
Tot ziens op het Zuiderstrand.

Adieu Mickey

Ze waren altijd met z'n drieën op het strand: de malamutes Mickey, Yeti en Maya. Dat vond ik prachtig. Een hecht trio was het, daar kon ik weleens jaloers op zijn. Ik ging en ga altijd in mijn Husky-uppy met een Henk na zeebezoek naar huis. Maar misschien zou ik het toch wel moeilijk vinden om met meerdere viervoeters in hetzelfde huis te wonen. Aandacht verdelen, poeh, best wel lastig en een beetje jaloersmakend.
De afgelopen maanden kwam ik het mooie trio niet tegen. Of, ze waren al geweest, of, ze kwamen na mij.
Een paar weken terug zag ik Maya en Yeti wel weer. En... er was een jongeling bij: Nanouk. Maar waar was Mickey? De roedelvrouw vertelde dat Mickey heel zwaar ziek is geweest. Zó ziek, dat Mickey niet meer beter kon worden. In den lijve is ze hier niet meer. Ik weet zeker dat ze een hondenengel is geworden. Ze volgt en waakt over haar vriendjes en in het bijzonder over Nanouk. Lieve Mickey, tot ver weg later!