Maya en ik hebben een niet rooskleurige overeenkomst: we zijn allebei in Polen geboren. Kwam ik al gauw op de een of andere manier met m'n broertje bij een sjeik te wonen, Maya werd met haar zusjes en broertjes veel te vroeg bij haar moeder weggehaald. Vijf weken jong waren ze, gingen in een kist vanuit Polen op transport. In België werden ze door een malafide handelaar die het niet uitmaakte waar of ze terecht kwamen, verhandeld. Hem ging het alleen maar om de ping-ping. Het geluk zat Maya niet mee. In korte tijd komt ze bij vijf (!) verschillende eigenaars te wonen. Ik vrees dat het allemaal onnadenkende tweebeners waren die een malamute mooi vonden, maar totaal niets van hun karakter af wisten. Wat een pech voor Maya. Maar na 3 en een halve maand gesleep keert het tij. Via de voormalige Poolhondenstichting gaat ze een toekomst bij Yeti tegemoet. Vanaf de eerste dag worden Yeti en Maya dikke vriendjes. Maar al gauw is het schrikken geblazen voor de tweebenerbaasjes, Maya kreeg epileptische aanvallen. Zo erg, soms wel acht keer op een dag. Na onderzoek en testjes bleven de aanvallen weg. Gelukkig zijn die nare aanvallen niet meer teruggekomen.
Alles gaat goed met Maya, 19 juli wordt ze drie jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten