De uit Groningen afkomstige Mickey heeft zich sinds vorig jaar mei bij Yeti en Maya gevoegd. Zij is de oudste van allemaal, 1 april werd ze acht jaar. De Groningers zorgden niet echt goed voor haar. Misschien at ze, zoals tweebeners dat zeggen: met de pot mee. Dus geen viervoeterseten maar een mensenprak. Dat deden tweebeners vroeger heel vaak, en nu doen sommigen (vooral boeren en dorpsmensen) dat nog altijd.
Toen Mickey naar Den Haag kwam had ze een vieze gele vacht, overgewicht van 15 kilogrammen, en een voortdurende lelijke hoest. Doe overtollige kilo's is ze nu weer kwijt. Ze kan weer rennen, ze maakt plezier en heeft van Yeti en Maya leren spelen. In het begin wist ze niet wat dat was... Waar Mickey nooit meer van afkomt is de nare chronische bronchitis. Dit heeft ze overgehouden aan een kennelhoest. Deze 5 jaar geleden opgelopen hoest is door de vorige tweebenerlui nooit goed behandeld. Wel woefelraar hoor: tweebeners die zomaar zonder test of examen een viervoeter in huis mogen nemen. Hallo zeg, wij viervoeters zijn geen laven of ruilbare voetbalplaatjes...
Ik vermoed door alles wat ik van Mickey te weten ben gekomen, dat zij het meest eigenzinnig van alle drie malamutes is. Leuk, omdat haar tweebenerbaasjes dit terecht respecteren en ook leuk omdat ik dit goed herken. Daar zijn wij Siberische husky's ook niet vreemd mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten